Στο τέλος η θέση μου, εκεί μ' αρμόζει Εκεί δίπλα στον πάτο περνούν τα χρόνια Όπως θα έπρεπε λεν' οι αμφιβολίες, εσύ τι λες; Θα 'πρεπε να με νοιάζει η εξέλιξη μα όχι, όχι δεν γίνεται Η ουτοπία του δεν αξίζω βάλθηκε να με τρελάνει Και τα κατάφερε, πόσο λυπηρό ακόμα λες θα γίνει; Χωρίς…
Μη μου πεις πως είσαι αυτό που δείχνεις.Δείχνεις πώς θέλεις να είσαι στον καθένα μας.Μιλάς και φέρεσαι διαφορετικά στους ανθρώπους. Προσαρμόζεσαι για να είσαι παντού.Παντού με τον τρόπο που θες.Η μία σου προσωπικότητα ξεκινά και τελειώνει σε κάθε γνωριμία.Δε φοβάμαι να σε γνωρίσω.Θα σε γνώρισα μονάχα για να δω πώς θα παρουσιαστείς.Το μόνο που φοβάμαι…
Ο ουρανός περνά απαρατήρητος, όχι πάνω από τα αραία σύννεφα, αλλά πιο πολύ από το υπερκαλυμμένο δέρμα μου. Και αν δεν κοιτάξεις, δεν θα τον δεις. Το πεζοδρόμιο γλιστρούσε με την υγρασία περασμένου ψιλόβροχου ή βαριάς ατμόσφαιρας, ενώ οι περαστικοί άνθρωποι στριμώχνονταν στο μικρό του φάρδος. Κτυπήματα ώμων ήταν συχνά, ξαφνικές πιέσεις από ένα άλλο…
Μέχρι χθές κυνηγημένος Aπό σήμερα αυτό εξόριστος μα ευλογημένοςΜόνος εναντίον μου, λοιπόν Δίχως δικαιολογίες και υποσχέσεις Με στόχο το τίποτα για το πριν Και τα πάντα για το μετά και τώρα Έχασα την εμπιστοσύνη μου σε 'μενα Μα σαν ανθρακωρύχος θα εργαστώΜέχρι να την βρω και η ψυχή μου να αρχίσει την ωρίμανση της Ως…
Είπα να φτιάξω μια σαΐτα.Πάνω στα φτερά της θα γράψω το πόσο σ' αγάπησα εγώ και κάτω από αυτά το πόσο μ' αγάπησες εσύ.Είπα να φτιάξω μια σαΐταέτσι όπως μου έδειξες εσύκαι να την αφήσω να πετάξει μακριάνα έρθει να σε βρει. Είπα να φτιάξω ένα σπίτι.Στις σκιές του θα φαίνομαι εγώ και στο φως…
Υπήρξαν φορές που ευχήθηκες για τη νέα χρονιά να μη σου φέρει ντε και καλά κάτι συγκεκριμένο, αλλά μονάχα να μη σου στερήσει αυτά που ήδη έχεις; Ε, λοιπόν, καμία άλλη χρονιά δε μας έκανε να το νιώσουμε αυτό τόσο πολύ στο πετσί μας, όσο η χρονιά που μας πέρασε. Κυριολεκτικά από το πουθενά, αυτή…
Ξεπροβόδισα κουβαλώντας πάλι το βάροςτης νύχτας που σκέπαζε κάθε γωνιάμιας πόλης που χασμουριόταν κουρασμένη,έτοιμη να κλείσει τα φωτεινά της μάτια. Τα φώτα τρεμόπαιζαν αγουροξυπνημένακαθώς τ ’ανάλαφρά μου βήματα ηχούσαν·μάρτυρες της σιωπηρής μου μοναξιάςκουκούλωναν τις ηχηρές μου ανησυχίες. Ο αέρας έφερνε την κάπνα απ’ τα τζάκιαζευγαριών που αποκοιμηθήκαν αγκαλιασμένα,τα είδωλά τους τώρα σμιλεύονταν στον ουρανόαπό φιλόξενες…
Ρίξε την ψυχή σου σαν γαλάζιο βότσαλοθα την πιάσω με χέρια θαλασσινά,θα την αγκαλιάσω από όλες τις μεριές, ισοτροπικά. Τους ψιθύρους που μαζεύω σαν φωτεινές γραμμέςμπορείς να τους δεις σαν δίκτυο στον ουρανό,άστρα όχι σημειακά, αλλά όμοια με χορδές και νήματα.Την απαλή μουσική τους την διακρίνειςτο υπόκωφο κυανό τους ύφος,καθώς σε τυλίγουν,σε βυθίζουν,όλα τα απορροφάς…
Ό,τι σε -ίτιδα τελειώνει είναι φλεγμονή. Άξιο απορίας είναι πώς ένας έρως γίνεται φλεγμαίνων και γιατί οι ξένοι λένε πως «πέφτουν σε έρωτα», αντί να ανεβαίνουν μ’ αυτόν! Όποιος το σκέφθηκε, δε διάβασε, μάλλον, Συμπόσιο*, να ξεστραβωθεί. Να μάθει πως ο έρωτας είναι πάντα ανοδικός, από τη φύση του! Όποιο κουμπί σε κατεβάζει στο ισόγειο,δεν οδηγεί σ’ εκείνον, μα σε φλεγμονές και σε λιμνάζοντα δάκρυα.Μα δεν είναι ασθένεια ο…
Είσαι και εσύ από αυτούςΣαν εμένα και εκείνονΠου ζούμε μέσα από τις ζωές που δε ζούμεΝοσταλγούμε τις στιγμές των άλλων γιατί πιστεύουμε πως έτσι θα έπρεπε να είναι και οι δικές μας Να σου πω κάτι;Δεν έχουν ιδέα πώς πρέπει να ζουνΟύτε εσύ έχεις και δεν χρειάζεται πολύ ώρα κάποιος για να το καταλάβειΌταν μιλάς…
Στέκω μπροστά στη θάλασσα σαστισμένος,τα κύματα χόρευαν μπροστά μου ράθυμαπροτού με παρασύρουν απρόθυμαστην επόμενη φουριόζα μέρα. Το βλέμμα μου διέσχισε την ακτή,μήπως στην αφρισμένη άμμο κρύφτηκετο φως μιας αυγής πλακωμένης από νύχτεςγεμάτες σιωπή και θολό ουρανό. Γύρω μου ήχοι στη σίγαση,στον επίμονο αέρα παγιδεύονταιμα πριν το κύμα τους ξεβγάλει χάνονται,αν ήταν ποτέ να ακουστούν. Ανάμεσα…
Ήρεμος σήμερα ο αέρας, η βλάστηση σε συνδυασμό με τον καταγάλανο ουρανό διαμορφώνουν αξεπέραστες αισθήσεις. Αφημένος στη μέθη που προκαλείται από τα φυτά, τα ζώα και τις μυρωδιές που απαρτίζουν το τοπίο και ακολουθώντας το μονοπάτι που επιτόπου αποφασίζω την πορεία του, αρχίζω να νιώθω μια δροσιά ανεξήγητη. Σαν κοντά μου να υπάρχει νερό. Μετά…
Τα βήματα δεν ενδιαφέρουν τα πιασίματα,όσα γλιστερά αποτρέπουν την ιστορία να κυλίσει ομαλά.Καθώς περπατάς, σταματάς,και λόγω της πολλής δυσανεξίας για όσα ανόητασε διοχετεύουν,γυρνάς πίσω αντίθετα στο ρεύμα. Το να μετράς ανάποδα τις στιγμέςμοιάζει σαν να ζουλάς χαλασμένο σταφύλι ανάμεσα στα χείλη,αλλά καθώς δεν σε ενδιαφέρεικάθε τι, έτσι, μοιάζει ενδιαφέρον.Τραβάς τα πόδια κόντρα στο ποτάμικαι αφήνεις…
Κρατάω τη Μπίλια σφιχτά, νιώθω κάθε της καμπύληΖεσταίνεται το χέρι μου, ιδρώνωΘέλω τόσο πολύ να φτάσει σε εκείνο το σημείο, θέλω να μπορούσα να την κατευθύνω εγώ σφίγγοντάς την περισσότεροΦυσάω τη γροθιά μου και τη ρίχνωΤότε αρχίζει το τρελό παιχνίδι, η ρουλέτα στριφογυρνάει και η Μπίλια αλλάζει θέσεις συνεχώςΧαίρομαι και εκνευρίζομαι αλλεπάλληλα, μέσα σε μερικά…
Γεια σου, γιαγιά! Απόψε γράφω για ‘σένα, πρώτη φορά. Για ‘σένα, γιαγιά, που ξέρεις απέξω τόσα ποιήματα! Είδα στην αυλή το πρωί, γιαγιά, ένα ποντικάκι που μασουλούσε ένα κομματάκι τυρί. Θυμάσαι, γιαγιά , που όταν έμενες με εμάς σε μάλωνα για το τυρί, μη σου ανεβεί η πίεση; Ε, τώρα, γιαγιά, θα σου έδινα όλο το τυρί του κόσμου να το φας, που τόσο το αγαπάς,άμα…
Πάντοτε ανάμεσα σε δύο ματιές,το φευγαλέο είδωλο σου εμφανίζεται·δραπέτης ενός νου χωμένουσε μια από τις αξημέρωτες αυγές. Κάποτε τρυπώνεις στα σκεπάσματα,φουσκώνουν περιγράμματα και εικόνες·ατόφια σώματα δίχως ψυχή,όπως τα αέρινά σου είδωλα. Κάποιοι καλόκαρδοι καυχήθηκανπως σε αιχμαλώτισαν παντοτινά,με το πρώτο άγγιγμα διαλύθηκες·αφρός ενός ξεθωριασμένου κύματος. Εγώ νομίζω πως σε κέρδισαμε μια γραμμή στα χείλη ξεχασμένη,χαμόγελα για…
Πρώτη μέρα.Έξω η κατάσταση γίνεται δραματική. Όλοι μάς υπόσχονται και προσεύχονται στην καλυτέρευση της, όμως κανείς δεν κάνει τίποτα. Έστω ένας δεν υπάρχει πλέον που να μην θέλει να φύγει μακριά. Αν κάτσω να μετρήσω τα προβλήματά μου θα κουραστώ, οπότε κλέβω λίγο χρόνο από την πραγματικότητα και χαμογελάω. Πράγμα πρωτόγνωρο και αντιφατικό για πολλούς…
Δύσκολες μέρες. Κάθε μέρα εικόνες φρίκης. "Για το καλό μας" είπαν. Άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους, τα μεροκάματα τους, δε γνωρίζουν αν αύριο θα έχει φαγητό το τραπέζι τους. Προσπαθούν να σπείρουν το φόβο, τον πανικό. Ο φόβος όμως γίνεται θυμός, οργή. Η αστυνομική βία σήμερα μας θυμίζει άλλες εποχές. Παντού καταστολή. Προσαγωγές άνευ λόγου,…
Άλλη μια μέρα χωρίς ιδιαίτερο νόημα. Οι μέρες πλέον μια ανούσια ρουτίνα. Ξυπνάω και κοιμάμαι, όλα τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες, λεπτομέρειες που δεν ενδιαφέρουν και κανέναν, λεπτομέρειες που ξεχνάω και εγώ η ίδια ακόμη και αν ενδιέφεραν κάποιον. Ο υπολογιστής δεν έχει κλείσει στιγμή, άλλοτε παίζει μουσική, άλλοτε κάνω μάθημα, άλλοτε γράφω, άλλοτε απλά αναπολώ…
Είσαι χαμένος για μέρες, για μήνες, για χρόνια, ίσως και όλη σου την ζωή να ήσουν και απλά να μην το καταλάβαινες. Χαμένος στις σκέψεις σου, στην καθημερινότητα, ζεις αλλά είναι λες και βλέπεις μια μεγάλη ταινία. Δεν μπορείς να το προσδιορίσεις ακριβώς όμως το νιώθεις, πως κάτι είναι λάθος. Πασχίζεις να βρεις τη λύση,…
Όταν άκουσα ένα κοριτσάκι, μόλις δώδεκα χρονών, να υποστηρίζει ότι δεν τρώει τίποτα και ότι δεν της αρέσει τίποτα, και ύστερα τη δασκάλα του να αναφέρει εμπιστευτικά ότι έχει εντοπίσει προβλήματα με τη διατροφή και την εμφάνισή της, ένιωσα μέσα μου κάτι να καταρρέει... Ένιωσα το χρόνο να πηγαίνει πίσω, σε ένα άλλο κοριτσάκι του…
Γιατί να γράψω;Γιατί να γράψω όταν νιώθω πως δεν υπάρχουν λόγια για να εξηγήσουν αυτό που αισθάνομαι; Όταν οι λέξεις μοιάζουν άδειες, ανούσιες. Όταν οι σκέψεις είναι μπερδεμένες, μουντές;Και τι είναι τα λόγια πια…Τι είναι οι λέξεις…Τι είναι οι σκέψεις; Ποιο το νόημα στο να ξυπνάω όταν δεν κοιμάμαι; Πώς με παίρνει ο ύπνος ενώ…
Το φανάρι για τους πεζούς είναι κόκκινο. Ο δείκτης μετρά αντίστροφα: 29,28,27… Νιώθεις τις κρυφές ανάσες κόσμου, δεξιά, αριστερά, πίσω σου, απέναντί σου ολόκληρη σειρά. Όλοι κρατάνε μια απόσταση, ίσα που να μην σου ακουμπάνε τα ρούχα. 10, 9, 8… Ριπή ανέμου σε κτυπά στο πρόσωπο και ανατριχιάζεις απ’ το κρύο χάδι. Το φως άναψε…
Νεκροί ομοφυλόφιλοι το ’80 στις ΗΠΑ, o Freddie Mercury νεκρός το 1991, 32 γυναίκες διασύρονται δημόσια το 2012. Τι κοινό έχουν αυτοί οι άνθρωποι μεταξύ τους, μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη; Ήταν όλοι τους θετικοί στον ιό HIV.
Ήδη από το 1981 ομοφυλόφιλοι άντρες και χρήστες ναρκωτικών χάνουν τις ζωές τους από PCP (Pneumocystis carinii pneumonia) και από μια επιθετική μορφή καρκίνου. Σύνολο κρουσμάτων: 270.
Δείτε την αρχική δημοσίευση 446 επιπλέον λέξεις
Ανέκαθεν ήμουν γλωσσομαθής. Τόσο αγαπώ την έκφραση που μία γλώσσα δε μου αρκεί για να διατυπώσω όλες τις σκέψεις μου. Όλες τους είναι γυαλιστερά στολίδια του χριστουγεννιάτικου δέντρου μου. Στα χαμηλά κλαδιά του κρεμώ τα γράμματα της αλφαβήτουπου είναι η βάση όλων.Λίγο ψηλότερα τις συλλαβές και τους φθόγγους, τις προτάσεις, πιο πάνω τα βγαλμένα απ’ την καθημερινή ζωή σχήματα λόγουπου με τον…
Η μάνα άκουσε ξαφνικά τον βρόντο της φωνής του έντρομου γιου της, «Ήρθαν να πάρουν τη γαία μας». Δεν είναι λίγες οι ζωές που σκούζουν, χωρίς κάποιος να τις ακούει. Ο διασαλευτής είναι έτοιμος να σβήσει πάλι με το θανατηφόρο όπλο του το ηλιόλουστο χαμόγελο των ανυποψίαστων αγγέλων, που ξεδιπλώνουν τα λυγερά κορμιά τους στα…
Ξεψυχώ πάνω σε τσαλακωμένα χαρτιά κακογραμμένες αράδες, όμως τα μέσα μου δεν φαίνεται να μπαίνουν σε τάξη.Το μυαλό μου ανυπάκουο αγρίμι, επαναστατεί ενάντια σε κάθε κατασταλτικό μέτρο προσπαθώ -μάταια- να του υποβάλω.Εγώ τείνω να αιωρούμαι. Μεταξύ νοητού και πραγματικού ή αλλιώς μεταξύ εμού και του μυαλού μου. Έχασα το μέτρημα των φορών που προσπαθώντας να…
Τίποτα αφύσικο και σήμερα. Εγώ βρωμώ τσίπουρο, απελπισία και στάχτη και 'συ ανεβάζεις περιβαλλοντικά post στο ίντερνετ... Εγώ πεθαίνω για σένα και συ που και που χλευάζεις την ύπαρξη μου. Μπρος γκρεμός και πίσω το ποιο γλυκό ρέμα του κόσμου. Ο γκρεμός η λύτρωση του τομαριού μου και από την άλλη η ανάγκη μου να…
Ας μιλήσουμε για τη σημασία των λέξεων.Ας πάρουμε για παράδειγμα το "όχι". Αρνητική απόφανση σε κάποιο ερώτημα. Μπορεί να εκφραστεί λεκτικά, μέσω κάποιου νεύματος, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και μέσω της απουσίας οποιασδήποτε καταφατικής απόκρισης στο εν λόγω ερώτημα. Ας περάσουμε στην επόμενη λέξη. "Ισότητα". Το δικό μου όχι, έχει ίδια σημασία με το δικό…
Αν μπορούσα θα έδινα χρώμα στις μυρωδιές και υφή στις λέξεις. Θα περιέγραφα τη γεύση μίας κίνησης και τον ήχο μίας συνήθειας. Είναι ένα παιχνίδι που παίζουμε με την παρέα και σε βάζει να σκεφτείς χίλιους δύο τέτοιους συνδυασμούς. Μπορείς να πεις ότι τους παρασκέφτομαι αλλά δικά μου είναι τα γραπτά, με ό,τι θέλω τα…
