Ο Devoidness είναι ένας καλλιτέχνης, ο οποίος εδρεύει σε κάποια συνοικία της Αθήνας και δίνει (μια διαφορετική) ζωή στους τοίχους της πόλης του. Φοιτητής εικαστικών τεχνών και με αγαπημένη του ασχολία την τέχνη του graffiti, o Devoidness απολαμβάνει να δημιουργεί και να εμπλουτίζει το δικό του δυστοπικό σύμπαν με τοπία και μορφές διαφορετικές από αυτές … Συνεχίστε να διαβάζετε Devoidness- Όταν το δυστοπικό συναντά το σουρεαλισμό..
Κατά μήκος του δρόμου νεοκλασικά κτίρια και σοκάκια που θυμίζουν Κυκλάδες είναι τα χαρακτηριστικά του Νησιού της Ηρεμίας, όπως χαρακτηρίζεται. Ο τελευταίος ισχυρισμός μόνο ψευδής δεν είναι, καθώς περπατώντας στα στενά του Πόρου, νιώθει κανείς κύματα γαλήνης και ησυχίας να εισβάλουν στον εγκέφαλο και να τον αποφορτίζουν. Πριν ξεκινήσουμε με το οδοιπορικό μας, ας ρίξουμε … Συνεχίστε να διαβάζετε Οδοιπορικό στον Πόρο. | Topic Travellers.
Ο Σπύρος Αγγελόπουλος είναι απόφοιτος στης Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα των έργων και της ευρύτερης καλλιτεχνικής του σύλληψης, έχει καταφέρει να αποκτήσει τη δική του ξεχωριστή θέση στο χώρο της τέχνης. Μα τι είναι αυτό που κάνει τον Σπύρο τόσο ξεχωριστό καλλιτέχνη; Αυτό που τράβηξε τη δική μου προσοχή είναι η … Συνεχίστε να διαβάζετε Ένα ιδιαίτερο θέατρο σκιών | Συνέντευξη με τον Σπύρο Αγγελόπουλο..
Η τελευταία ηλιαχτίδα της δύσης ξαπόστασε ανάλαφρα στους ώμους σου πριν υποχωρήσει και αυτή δίνοντας πνοή στο αεράκι του επερχόμενου δειλινού. Με τον ήλιο ως προβολέα για μια στιγμή, ναι, σκέφτηκα μήπως το φωτεινό σου πορτραίτο καταφέρει να χωρέσει στους άδειους νοσηρούς διαδρόμους του λαβύρινθου που χάνομαι κάθε βραδιά. Το φεγγαρόφως και το αλάτι στέριωσαν … Συνεχίστε να διαβάζετε Φωτεινές ζωγραφιές.
Μάτια κλειστά. Στην μαύρη οθόνη των βλεφάρων μου επαναλαμβάνονται εικόνες τρυφερές. Εγώ κι εσύ. Η μυρωδιά σου, πλημμυρίζει τον χώρο. Το βλέμμα σου, σταματά τον χρόνο. Κάθε σου άγγιγμα, κάθε φιλί, μειώνει τον πληθυσμό του κόσμου. Εγώ κι εσύ. Μόνοι πλέον. Χαθήκαμε οι δυο μας αγκαλιά μες τη νύχτα. Αυτή μας κρατά ενωμένους. Μια αχτίνα … Συνεχίστε να διαβάζετε Πίσω από μάτια κλειστά. | Topic-U.
Ο κινηματογράφος, αν και η νεότερη των τεχνών, μοιάζει να κερδίζει έδαφος στις προτιμήσεις του κοινού, τόσο για το " εύπεπτο" της διαδικασίας παρακολούθησης, όσο και για την ποικιλία και την παραστατικότητά του. Όπως κάθε τέχνη, έτσι και το σινεμά, θίγει συχνά φλέγοντα θέματα, με κύρια αρχή τη διδαχή του κοινού, συχνά με μεγάλη επιτυχία. … Συνεχίστε να διαβάζετε Τροφή -ή ταινίες- για σκέψη..
Φαινομενικά ζωντανοί- μα στην πραγματικότητα πεθαμένοι από καιρό. Δεν θα στο πουν, θα συνεχίσουν να το παίζουν ανήξεροι Μα, να, κάπως σαν να σε συμπάθησα και δεν μου αρέσουν τα μυστικά, όλα αυτά τα μυστικά Ορίστε- μάθε το τώρα από εμένα: Οι νεκροί γεννιούνται δεν πεθαίνουν. Είναι οι ίδιοι αυτοί που κινούνται στις σιωπές και … Συνεχίστε να διαβάζετε Φαινομενικά ζωντανοί..
Εάν ρωτήσεις κάποιον σε ποια πόλη αξίζει να πάει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του, η πρώτη απάντηση θα είναι σίγουρα το Παρίσι. Είναι πλέον δεδομένο ότι ναι, πρέπει να πας. Ακόμα κι αν γίνει την τελευταία στιγμή, από καθαρή τύχη και με σχεδόν άδειες τσέπες, όπως στη δική μου περίπτωση. Ναι, είναι μια πόλη … Συνεχίστε να διαβάζετε Στο Παρίσι του φωτός και της μαγείας. | Topic Travellers.
Σου ζητώ να με βοηθήσεις να τερματίσω ότι ξεκινώ μέχρι να θελήσω να αντικρίσω ξανά τον ουρανό με κάθε καιρό Σου ζητώ να με βοηθήσεις να βρω την αλήθεια πίσω από το πρόσωπο μου κάθε φορά που απλώς υπάρχω Σου ζητώ να με βοηθήσεις Σου ζητώ να με αφήσεις να εξαφανιστώ Σου ζητώ να με … Συνεχίστε να διαβάζετε Ανούσιο ζήτημα..
Τρίζουν οι ράγες του τρένου και εγώ νομίζω πως τις ακούω. Ταξιδεύουμε ήδη δύο ώρες και έχω χαρμανιάσει, αλλά είναι από τις ελάχιστες φορές που δεν με νοιάζει καθόλου. Το σκηνικό έξω από το παράθυρο με χαώνει και με ηρεμεί ταυτόχρονα. Μία τόσο καλά τακτοποιημένη μουτζούρα πρασίνου γεμίζει τις κόρες των ματιών μου και το … Συνεχίστε να διαβάζετε Χίλια συν ένα..
Πόσα φιλιά δόθηκαν νοητά πριν παραδοθούμε στο γνώριμα μοναχικό κρεβάτι μεθυσμένοι από χείλη βουτηγμένα στην απύθμενη χύτρα του ανέφικτου. Πόσα βουνά βρήκαμε να ανεβούμε πεισματικά με προσγειωμένη την ελπίδα ότι η κορυφή τους θα βυθίσει στο αόρατο τις επιθυμίες που πατούν στο χώμα. Σε πόσα πουκάμισα βουλιάζουμε ανήμποροι να καλύψουμε τις πλάτες που μας στήριξαν... … Συνεχίστε να διαβάζετε Απόσταση μιας αγκαλιάς..
Ανοίγετε τα παντζούρια για να μπει μέσα το φως. Τα κλείνω για να μην μ' αφήσει και το σκοτάδι. Πάνε χρονιά σε αυτή τη λούπα. Ανοίγω αυτά που θα έπρεπε να μείνουν κλειστά και όσα έχουν ανάγκη από αέρα τα διπλοκλειδώνω. Δεν θυμάμαι πότε άρχισε αυτή η μανία μου με το χρόνο. Αυτόν που πέρασε, … Συνεχίστε να διαβάζετε Λούπα..
Όταν κατάλαβα ότι υπήρχαν ήταν μια τελειωμένη (όπως και γω) Κυριακή και σκεφτόμουν γιατί δεν με καταλαβαίνετε. Τότε μια φωνή, μαζί με κάποιες γνώμες ειδικών που πήρα παλιότερα,μου έδειξαν πόσο εμμονικά σκέφτομαι. Δεν φοβάμαι για αυτές γιατί πλέον είναι εγώ και εγώ είμαι αυτές. Μου αρέσει που δεν θέλουν να μου μιλάνε, τη μια, μα … Συνεχίστε να διαβάζετε Με τις εμμονές μου..
Βρισκόμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα. Η βιομηχανία έχει μπει πλέον για τα καλά στις ζωές των ανθρώπων. Στόχος είναι τώρα η μεγιστοποίηση της παραγωγής. Ο τρόπος, ωστόσο, δεν είναι ο προφανής. Δεν χρειάζονται μεγαλύτερες ή γρηγορότερες μηχανές. Χρειάζονται νέους ανθρώπους. Χρειάζονται ανθρώπους που μπορούν να λειτουργούν στους ρυθμούς των μηχανών, ανθρώπους που δεν αποσπώνται … Συνεχίστε να διαβάζετε Η ιστορία πίσω από το… smartphone..
Δεν είναι λίγες οι φορές που ένιωσα το αίσθημα της καταστροφής. Ναι, δεν είναι μόνο συμβάν, αλλά και αίσθημα. Το καταλαβαίνεις από αυτό που αφήνει πίσω του. Μια καρδιά ερημωμένη, όπως ακριβώς και ένα τοπίο ύστερα από μια φυσική καταστροφή. Δυο μάτια έτοιμα να κλάψουν -είτε κλαίνε είτε όχι- ακριβώς γιατί βλέπουν τις συνέπειες γύρω … Συνεχίστε να διαβάζετε Από την καταστροφή στην αναγέννηση. | #Topic_Week.
Ήρθες με την τελευταία δροσιά της θάλασσας• ο ήχος του βότσαλου που υποχωρεί σε συνόδευσε μέχρι το σώμα μου μια γεύση της αλμύρας που θα ακολουθούσε. Το πρωί είχες ήδη φύγειίσως το ρεύμα σε τράβηξε πάλι μάλλον ήμουν στεγνός για την δική σου θάλασσα το κύμα με ξέβγαλε στο άδειο μου κρεβάτι. Ναυαγός από έρωτα … Συνεχίστε να διαβάζετε Μετά. | #Topic_Week.
7:40 το πρωί. Κρατώντας τον χαρτοφύλακά μου πηγαίνω προς το γραφείο του Αφεντικού. Σήμερα είναι καταπληκτική ευκαιρία να του μιλήσω για την αύξησή μου. Τόσον καιρό πάμε τόσο καλά στη δουλειά. Φυσικά εγώ έκανα παραπάνω πράγματα αλλά είναι τόσο εξαίσιος! Για κάθε πρόβλημα μου έχει δύο με τρεις λύσεις. Φτάνω, λοιπόν, στο γραφείο του Αφεντικού, … Συνεχίστε να διαβάζετε Παραδείγματα προσωπικής καταστροφής. | #Topic_Week.
Καταστροφή. Mια λέξη με αρνητικό φορτίο στ' αυτιά όλων. Συνέπεια της φθοράς. Η φθορά του χρόνου, ας πούμε. Όσο κι αν την παραβλέπουμε, πολλές φορές είναι εδώ, υπάρχει. Όλα τα φθείρει ο χρόνος. Δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Δε μας χαρίζεται. Σχεδόν καθημερινά εύχομαι η ζωή μου να φτάσει ως εκεί που δε θα έχω χάσει … Συνεχίστε να διαβάζετε Κάθε καταστροφή, ξεκινάει από τη φθορά. | #Topic_Week.
Είναι δύσκολο να στέκεσαι σε έδαφος σαθρό, όσο στητό και να’ ναι το σώμα, όσο αποφασισμένη η κορμοστασιά. Στον αέρα κανείς δεν περπατά. Σε έναν κόσμο που καταρρέει, σ’ έναν κόσμο που ίσως πάντα κατέρρεε, απαισιόδοξα συνειδητοποιημένος, βαριά αυτοκαταστροφικός, δύσκολο να κοιτάμε τον καθρέφτη χωρίς μια μικρή, στιγμιαία, τουλάχιστον, αποστροφή, μια μικρή σπίθα της αντανάκλασης … Συνεχίστε να διαβάζετε Καταστρέφοντας παλιές σελίδες. | #Topic_Week.
Πριν λίγο καιρό σάς είχαμε προτείνει μέρη για να φάτε στα Γιάννενα («Πού να φας στα Γιάννενα») και έπειτα κάναμε ένα οδοιπορικό στην Λίμνη των Ιωαννίνων («Στη λίμνη με τις πάπιες»). Τώρα ήρθε η ώρα να πάρουμε μια γεύση από την πανέμορφη αυτή πόλη, μέσα από τον φωτογραφικό φακό της EL. «Τα γραφικά στενάκια» … Συνεχίστε να διαβάζετε Φωτογραφική συλλογή από τα Γιάννενα. | Topic Travellers.
Σε 'σένα μιλάω, που τα άτομα στη ζωή σου είναι μετρημένα αλλά και πολύτιμα. Σε 'σένα που μπορεί να μην έχεις πάντα παρέα να βγεις έξω, όμως με καλή παρέα πας παντού. Σε 'σένα που ξέρεις τι θες να κάνεις στη ζωή σου. Να μεγαλώσεις παιδιά, να γυρίσεις τον κόσμο, να γίνεις εθελοντής, να αποκτήσεις … Συνεχίστε να διαβάζετε Σε ‘σένα, που γουστάρεις να αφοσιωθείς..
Οι φίλοι μου λένε πως δεν γελάω τώρα τελευταία. Αν μπορούσα να δώσω όνομα σε αυτό το παράπονο θα ήταν μάλλον το “τραγελαφικό”. Και αυτή η λέξη πάντα με γεμίζει με μια περίεργη έμπνευση, οπότε σήμερα θα μιλήσουμε για το χιούμορ. Είναι πραγματικά αστείο το πώς κάθε βράδυ με σπρώχνουν τα κάγκελα του μπαλκονιού. Σχεδόν … Συνεχίστε να διαβάζετε Ανέκδοτα τραγελαφικά..
Το κρεβάτι μου ατσαλάκωτο μαρτυρά μια κάποια έλλειψη στο πλάι μου όπως το σεντόνι που τυλίγομαι υποκαθιστά άλλες απούσες πτυχές. Οι λέξεις αδυνατούν να σηκώσουν το βάρος της όψης μου το πρωί μα στο λεπτό επαναφέρουν με δυο στιχάκια ανώδυνα τις όποιες ελπίδες μου για συντροφιά στα πιο δυσθεώρητα ύψη. Λέξεις αντί για φιλιά μελάνι … Συνεχίστε να διαβάζετε Μουτζουρωμένες λάμψεις..
Ο συγχρονισμός με πρόγραμμα μάλλον σου δίνουν τη σταθερότητα στη ζωή, ισχυρίζονται οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για 'σένα. Έχουν δίκιο απόλυτο, όμως αυτό είναι το νόημα της ζωής; Η σταθερότητα; Ενδεχομένως, όμως με αυτό το γεγονός συμπεραίνω πως δεν υπάρχει νόημα να μιλάμε για τίποτα. Αυτά τα δύο θα μας τα λύσουν όλα. Χωρίς εντάσεις, … Συνεχίστε να διαβάζετε Είναι, όμως, η σταθερότητα το νόημα της ζωής;.
Κάθε βράδυ μπύρες και άραγμα στη βεράντα. Ιούλιος σε νησί. Πεταλούδες της νύχτας έρχονται να ταραξουν την ηρεμία. Ως τα μεσάνυχτα παιδικές φωνές, άλλοτε γλυκές, άλλοτε απερίγραπτα εκνευριστικές. Ακόμα μια μέρα το τηλέφωνο δε χτύπησε. Βασικά, χτύπησε αλλά στην άλλη μεριά της γραμμής δεν ήταν αυτός που περίμενες. Το σπίτι που όλα ησύχαζαν πριν τις … Συνεχίστε να διαβάζετε Βράδια στη βεράντα..
Πόσο ωραία θα ήταν να υπήρχε μια χρονομηχανή για τον καθένα... Να μπορούσαμε να επιστρέψουμε σε στιγμές, να τις ξαναγευτούμε για λίγο, για μια στάλα χαράς, πραγματικής! Αλλά μπορεί να είναι καλύτερα που δεν υπάρχει, γιατί ίσως δεν τις εκτιμούσαμε τόσο αν μπορούσαμε να τις ζήσουμε ξανά και ξανά. Εγώ, πάντως, θα επέστρεφα στα παλιά … Συνεχίστε να διαβάζετε Τα παλιά καλοκαίρια. | #Topic-U.
Κάποιοι βρίσκουν συντροφιά στη θάλασσα. Εγώ τη θεωρούσα μοναχική και μυστήρια. Μου άρεσε η όψη της μα με τρόμαζε ο κίνδυνος που κρύβει. Απέραντη δύναμη που σκοτώνει Μοναδική ομορφιά που μαγεύει Άγνωστο βάθος που ταξιδεύει. Να κολυμπάς αργά το απόγευμα που την κατακλύζει τυραννικά αργά το σκοτάδι και τα νερά αποκτούν μια γοητευτική ψύχρα. Ξαφνικά … Συνεχίστε να διαβάζετε Βουτιά στο βαθύ μπλε..
Σκέψου ότι είσαι στο δικό σου σπίτι, ολομόναχος. Δεν έχει σημασία αν μοιάζει με μέγαρο, ποντικότρυπα ή κάπου ενδιάμεσα, το σημαντικό είναι ότι μιλάμε για ένα δικό σου περιβάλλον χωρίς καμία άλλη παρουσία. Σκέψου ότι φτιάχνεις τον καφέ σου και κοιτάζεις έξω από το παράθυρο. Δεν έχει σημασία το τοπίο, η ώρα της ημέρας, ή … Συνεχίστε να διαβάζετε Η παρέα του εαυτού σου..
Είναι Πέμπτη. Τα σύννεφα κρύβουν τον ήλιο και εγώ κρύβω τον εαυτό μου από τον καθρέφτη. Η φωνή μέσα μου γνωρίζει, έτσι την αποφεύγω. Οι γύρω μου αρχίζουν να υποθέτουν, έτσι αρχίζω να αποφεύγω και εκείνους. Είναι Πέμπτη. Το μολύβι έσπασε στο τετράδιο και εγώ έσπασα στο πάτωμα. Το σπίτι μου με κλείνει, έτσι κλείνομαι … Συνεχίστε να διαβάζετε Είναι Πέμπτη..
Οι βραδιές που βουλιάζουν από τα ακόρεστα ποτήρια μας και τις χειμαρρώδεις φράσεις μας με αφήνουν πάντα μόνο μου σε μια τρικυμία από σκέψεις. Προσπαθώ να επιπλεύσω ενστικτωδώς σπάζοντας ό,τι νιώθω να με τραβάει ακόμα και αν μερικές φορές χάνω τις άγκυρες που με κρατάνε σταθερό. Χωρίς τις αλυσίδες μου ανέρχομαι μανιακά στην επιφάνεια με … Συνεχίστε να διαβάζετε Νυχτερινός Κολυμβητής..
