Topicap

Μιας επόμενης ημέρας.

Βρεγμένος από στάλες που δεν έπεσαν
ακροβατείς στις προηγούμενες προπόσεις
παλεύοντας να θυμηθείς σε ποιο ποτό
η ζάλη έντυσε τα χείλη σου μ´ένα χαμόγελο. Συνεχίστε την ανάγνωση Μιας επόμενης ημέρας.

Στεγνό κολύμπι.

Έχεις ξυπνήσει από τη μυρωδιά του σταχτοδοχείου;
Η απάντηση είναι μείζονος σημασίας,
αλλά μην απαντήσεις.
Έξω από την πραγματικότητα θα πάμε
Σε ένα ταξίδι μελαγχολικό και μονότονο.

Συνεχίστε την ανάγνωση Στεγνό κολύμπι.

Ιστορίες για γυάλες και χρυσόψαρα. | Topic-U

Σε ένα σπίτι κοντά σε ένα ποτάμι ήρθε να δώσει ζωή ένα ψάρι σαν δώρο από έναν ερωτευμένο άνθρωπο σε έναν άλλο, σαν δήλωση «έχουμε κάτι να φροντίζουμε από κοινού» ή «η τελευταία ελπίδα να κρατήσουμε το μεταξύ μας ζωντανό». Συνεχίστε την ανάγνωση Ιστορίες για γυάλες και χρυσόψαρα. | Topic-U

Μην ευχηθείς.

Να σου πω κάτι;
Τα αστέρια δεν πέφτουν,
απλώς γλιστράνε Συνεχίστε την ανάγνωση Μην ευχηθείς.

Όλα και πολύ.

Έτσι ήταν από πάντα. Από μικρή θα έκανα κάτι είτε με την όρεξη μου είτε καθόλου, ενώ αυτά που ήθελα απαιτούσα να γίνονται με το δικό μου τρόπο. Ο οποίος δεν ήταν απαραίτητα και ο καλύτερος, αλλά ήταν ο δικός μου. Κι όταν εκπλήρωνα ένα στόχο, αμέσως έψαχνα έναν καινούριο και υψηλότερο. Συνεχίστε την ανάγνωση Όλα και πολύ.

Όνειρα θερινής νυκτός. | Topic-U

Σαν φάρος στην άκρη της στεριάς
χτυπημένος από τα απανωτά κύματα,
διαβρωμένος από το αλάτι,
που αδιάλειπτα όμως εκπέμπει το σήμα,
με την εναλλαγή φωτός-σκοταδιού,
αναμένοντας στωικά την προσέγγιση του πλοίου. Συνεχίστε την ανάγνωση Όνειρα θερινής νυκτός. | Topic-U

Κόγχες Κοφτερές.

Ακατέργαστα βράδια σκοπεύουν μνήμες κρυφές,
με χέρια αόρατα τις ξεσκεπάζουν από ύπνο βαθύ
χωρίς οίκτο, χωρίς άδεια, τις ζωντανεύουν,
μορφές αδιευκρίνιστες με μάτια αιχμηρά, Συνεχίστε την ανάγνωση Κόγχες Κοφτερές.

Για τους σπόρους που δεν φύτρωσαν.

Φυσάει κι ανταριάζει ο ουρανός.
Είναι από εκείνους τους άκρως δροσιστικούς ανέμους που κουβαλούν ψιθύρους, χαιρετίσματα κι αιτήματα αποσιωπημένα
που ποτέ δεν έφτασαν στον πραγματικό παραλήπτη τους… Συνεχίστε την ανάγνωση Για τους σπόρους που δεν φύτρωσαν.

Άτιτλο λόγω τραγικότητας. | Topic-U

Oι πρωταγωνιστές γνώριζαν

Ήταν σίγουροι για το νόημα αυτού του σεναρίου
Έτσι, πήραν τα έτοιμα λόγια τους
Και τα έθαψαν σε μια κόλαση δική τους
Έπειτα, μίσησαν ο ένας τον άλλο τόσο
Που αγαπήθηκαν

Συνεχίστε την ανάγνωση Άτιτλο λόγω τραγικότητας. | Topic-U

Μιλήστε, να μην ξεχαστεί! | Topic-U

Συνέβη κάτι τραγικό. Κάτι ειδεχθές. Κάτι ντροπιαστικό. Ένας 27χρονός πέθανε. Το ζήτημα είναι πως, με μεγάλη μου θλίψη και απογοήτευση, μπορεί να μην γνωρίζετε για τι μιλάω. Πριν αρκετές μέρες έγινε ένα συλλαλητήριο στην πόλη του Βόλου, σχετικά με την καύση των σκουπιδιών που μαστίζει την πόλη και την υγεία των κατοίκων της. Εκείνη την ημέρα, λοιπόν, ξυλοκοπήθηκε ένας πολίτης από αστυνομικούς. Και δώστε λίγη προσοχή, παρακαλώ, στον πληθυντικό που χρησιμοποίησα. Όχι από έναν, άλλα από πολλούς! Και με σοβαρά χτυπήματα. Συνεχίστε την ανάγνωση Μιλήστε, να μην ξεχαστεί! | Topic-U

Ξαλμυρισμένο φεγγάρι.

Δύο χείλη λαίμαργα ξεζούμισαν
την αλμύρα των θαλασσινών ματιών μου
προτού το φεγγάρι σκεπάσει
όσα δεν αξίζουν να φωτίζονται. Συνεχίστε την ανάγνωση Ξαλμυρισμένο φεγγάρι.

Στροφή προς τα μέσα.

Κάθε φορά που γνωριζόμαστε με κάποιον, εξετάζουμε την εξωτερική του εμφάνιση. Λες και αυτό σημαίνει κάτι. Απορρίπτουμε ευκαιρίες για την ομορφιά. Κάθε μέρα θα πούμε διάφορα μόνο και μόνο επειδή η εμφάνιση του άλλου δεν μας γεμίζει. Γιατί; Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος; Κάθε ζευγάρι μάτια κοιτάν’ την ασιδέρωτή μου μπλούζα και την ελαφρώς τρύπια φόρμα μου. Συνεχίστε την ανάγνωση Στροφή προς τα μέσα.

Σύγκρουση εαυτών.

Όλοι μέσα μας έχουμε περισσότερες από μία εκδοχές, αν όχι όλοι, εγώ -πάντως- σίγουρα. Το αγγελάκι και το διαβολάκι που βλέπουμε συχνά στις ταινίες να μαλώνουν. Στη δική μας περίπτωση έχουμε την Κατερίνα και το Κοκκινόμαλλο. Ποιο είναι το αγγελάκι και ποιο το διαβολάκι δεν ξέρω. Το αφήνω πάνω σας. Συνεχίστε την ανάγνωση Σύγκρουση εαυτών.

Όχι πια.

Υπάρχει κάτι τόσο σκοτεινό και βρώμικο μέσα μου.
Κάτι τόσο λάθος που σχεδόν μοιάζει σωστό.
Σαν μια ψύχρα που καίει. Σαν κάτι που ανήκει παντού, χωρίς να ανήκει πουθενά.
Πίστευα πως ήταν στο μυαλό μου. Πώς μπορούσα να το δω μόνο εγώ.
Αλλά δεν είναι. Συνεχίστε την ανάγνωση Όχι πια.

Σειρά σουρεάλ ιστοριών – Μέρος 3ο.

Ο Ιεροκλής είναι πολύ έξυπνο παιδί. Στα μαθήματα ήταν φοβερός από μικρός. Η υποτροφία του τον πήγε στην Αμερική, όπου και διαπρέπει εδώ και χρόνια. Όμως κάτι του λείπει. Δεν είναι αγαθά -και ρούχα και αμάξι και σπίτι καλό έχει. Είναι η αίσθηση της αδρεναλίνης. Γι’ αυτό μια μέρα πήγε σε ένα πάρτι μαγαζιού. Μόνος και έρημος -φίλους καλούς, δυστυχώς, δεν είχε. Συνεχίστε την ανάγνωση Σειρά σουρεάλ ιστοριών – Μέρος 3ο.

Γκρίζα στοιχεία προσώπου.

Μέσα από τις πολλές στρώσεις υφασμάτων
τα νεκρά δάκτυλα πιέζεις,
ελαφρές καμπυλώσεις επάγοντας, σαν ξεχασμένη αύρα, Συνεχίστε την ανάγνωση Γκρίζα στοιχεία προσώπου.

Αγαπητό ημερολόγιο…

Πριν από δύο ώρες είπα «ναι» στο θάνατο. Ήμουν κουρασμένος, πλέον, από τη ζωή. Απογοητευμένος από τους ανθρώπους. Συνεχίστε την ανάγνωση Αγαπητό ημερολόγιο…

Αρτεμίσια Τζεντιλέσκι: Η μαχήτρια του καμβά. | Σαν Σήμερα

«Τι θα γινόταν, αν μπορούσαν οι γυναίκες να ενωθούν;» αναρωτιέται. «Θα μπορούσαμε να πολεμήσουμε όλες μαζί σε έναν κόσμο που κυβερνάται από άνδρες;» Συνεχίστε την ανάγνωση Αρτεμίσια Τζεντιλέσκι: Η μαχήτρια του καμβά. | Σαν Σήμερα

Έκανα ό,τι μπορούσα για να γίνω… | Topic-U

Πολλές φορές ανοίγουμε το στόμα μας και δεν ξέρουμε τι λέμε. Ένας δάσκαλός μου στο δημοτικό μάς έλεγε: «πρώτα να βουτάτε την γλώσσα στο μυαλό και μετά να μιλάτε». Μπορεί εκείνη τη στιγμή να θέλουμε να φωνάξουμε, να βρίσουμε, να ξεσπάσουμε και μπορεί να έχουμε και δίκιο. Όμως δεν ξέρουμε πότε τι μπορεί να προκαλέσουν τα λόγια μας σε κάποιον, πόσο μπορεί να τον επηρεάσουν, να τον «ματώσουν». Συνεχίστε την ανάγνωση Έκανα ό,τι μπορούσα για να γίνω… | Topic-U

13.

Ξαφνικά, το παρόν μου με οδήγησε 8 χρόνια πίσω.
Τότε που δε φοβόμουν τίποτα, έδινα αγάπη και όποιος την πάρει. Συνεχίστε την ανάγνωση 13.

Ραντεβού στις σκέψη και μισή. | Topic-U

Κάθε απόγευμα,
ασυνάρτητοι συλλογισμοί
πλημμυρίζουν το σαλόνι του μυαλού μου.
Κλειδώνω την πόρτα
προς αποφυγή ξένων εισβολών
και κάθομαι στην αστροποίκιλτη πολυθρόνα. Συνεχίστε την ανάγνωση Ραντεβού στις σκέψη και μισή. | Topic-U

Αχρωματιστά. |#Topic_Week

Σε ένα κόσμο άσπρο
μιλάμε για όλα τα χρώματα,
ενώ δεν έχουμε ιδέα πώς είναι το μαύρο Συνεχίστε την ανάγνωση Αχρωματιστά. |#Topic_Week

Παλέτα δίχως χρώματα. | #Topic_Week

Άλλοτε αγαπούσα πολύ τα χρώματα. Τα γύρευα σε κάθε τι που αγαπούσα και τα έθετα ως αναγκαίο στοιχείο για κάθε τι που κατηγοριοποιούσα ως όμορφο. Μου άρεσε να θαυμάζω τα ηλιοβασιλέματα και να αγναντεύω με τις ώρες μπλε μάτια που θύμιζαν φουρτουνιασμένο πέλαγος. Και δεν θα πω ψέματα, ακόμα χαζεύω τα ηλιοβασιλέματα κι ακόμα δεν μπορώ να μην κοιτάξω τα πελάγινα μάτια- όμως ο όμορφα χρωματισμένος ουρανός και δύο μάτια μπλε δεν είναι αρκετά πια για να με κάνουν να αγαπήσω μια στιγμή ή έναν άνθρωπο. Συνεχίστε την ανάγνωση Παλέτα δίχως χρώματα. | #Topic_Week

Σπάνια χρώματα. | #Topic_Week

Δεν θα σου πω για το γαλάζιο του ουρανού και το μπλε της θάλασσας
Ούτε για το τετριμμένο κόκκινο του πάθους,
το λευκό των σύννεφων
και το μοβ του ηλιοβασιλέματος. Συνεχίστε την ανάγνωση Σπάνια χρώματα. | #Topic_Week

Η ελπίδα έχει χρώμα πράσινο. | #Topic_Week

Το πρίσμα με το οποίο έβλεπα τον κόσμο ήταν πάντα πράσινο.
Δεν ξέρω αν φταίει το πράσινο των ματιών με τα οποία ήρθα στον κόσμο, πάντως από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η σκέψη μου είχε πάντα αυτό το χρώμα.
Κανένα άλλο χρώμα δε συμβολίζει τόσο την ελπίδα και την αναγέννηση. Κάθε χειμώνα η φύση παγώνει και μουδιάζει, και όμως κάθε χρόνο κάνει το θαύμα και ζωντανεύει ξανά. Συνεχίστε την ανάγνωση Η ελπίδα έχει χρώμα πράσινο. | #Topic_Week

Almost Blue. | #Topic_Week

Σεντόνια ποτισμένα με θάλασσα
απομεινάρια μιας άλλης τρικυμίας
μπλέκονται άτσαλα με το γυμνό σου σώμα
και με τραβάνε πίσω στο ναυάγιο. Συνεχίστε την ανάγνωση Almost Blue. | #Topic_Week

Το χρώμα της μοναξιάς. |#Topic_Week

Αν είχε χρώμα η μοναξιά μου
ίσως να ‘ταν άσπρη.
Σαν τους τοίχους των δωματίων που με κλείνουν.
Σαν τα σεντόνια του κρεβατιού που με πνίγουν.
Άσπρη σαν τις κόλλες Α4
που στεγάζουν τον πόνο μου
και κουβαλούν τον καημό μου.
Ή και όχι. Συνεχίστε την ανάγνωση Το χρώμα της μοναξιάς. |#Topic_Week