Γιατί να γράψω;Γιατί να γράψω όταν νιώθω πως δεν υπάρχουν λόγια για να εξηγήσουν αυτό που αισθάνομαι; Όταν οι λέξεις μοιάζουν άδειες, ανούσιες. Όταν οι σκέψεις είναι μπερδεμένες, μουντές;Και τι είναι τα λόγια πια…Τι είναι οι λέξεις…Τι είναι οι σκέψεις; Ποιο το νόημα στο να ξυπνάω όταν δεν κοιμάμαι; Πώς με παίρνει ο ύπνος ενώ…
Το φανάρι για τους πεζούς είναι κόκκινο. Ο δείκτης μετρά αντίστροφα: 29,28,27… Νιώθεις τις κρυφές ανάσες κόσμου, δεξιά, αριστερά, πίσω σου, απέναντί σου ολόκληρη σειρά. Όλοι κρατάνε μια απόσταση, ίσα που να μην σου ακουμπάνε τα ρούχα. 10, 9, 8… Ριπή ανέμου σε κτυπά στο πρόσωπο και ανατριχιάζεις απ’ το κρύο χάδι. Το φως άναψε…
Νεκροί ομοφυλόφιλοι το ’80 στις ΗΠΑ, o Freddie Mercury νεκρός το 1991, 32 γυναίκες διασύρονται δημόσια το 2012. Τι κοινό έχουν αυτοί οι άνθρωποι μεταξύ τους, μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη; Ήταν όλοι τους θετικοί στον ιό HIV.
Ήδη από το 1981 ομοφυλόφιλοι άντρες και χρήστες ναρκωτικών χάνουν τις ζωές τους από PCP (Pneumocystis carinii pneumonia) και από μια επιθετική μορφή καρκίνου. Σύνολο κρουσμάτων: 270.
Δείτε την αρχική δημοσίευση 446 επιπλέον λέξεις
Ανέκαθεν ήμουν γλωσσομαθής. Τόσο αγαπώ την έκφραση που μία γλώσσα δε μου αρκεί για να διατυπώσω όλες τις σκέψεις μου. Όλες τους είναι γυαλιστερά στολίδια του χριστουγεννιάτικου δέντρου μου. Στα χαμηλά κλαδιά του κρεμώ τα γράμματα της αλφαβήτουπου είναι η βάση όλων.Λίγο ψηλότερα τις συλλαβές και τους φθόγγους, τις προτάσεις, πιο πάνω τα βγαλμένα απ’ την καθημερινή ζωή σχήματα λόγουπου με τον…
Η μάνα άκουσε ξαφνικά τον βρόντο της φωνής του έντρομου γιου της, «Ήρθαν να πάρουν τη γαία μας». Δεν είναι λίγες οι ζωές που σκούζουν, χωρίς κάποιος να τις ακούει. Ο διασαλευτής είναι έτοιμος να σβήσει πάλι με το θανατηφόρο όπλο του το ηλιόλουστο χαμόγελο των ανυποψίαστων αγγέλων, που ξεδιπλώνουν τα λυγερά κορμιά τους στα…
Ξεψυχώ πάνω σε τσαλακωμένα χαρτιά κακογραμμένες αράδες, όμως τα μέσα μου δεν φαίνεται να μπαίνουν σε τάξη.Το μυαλό μου ανυπάκουο αγρίμι, επαναστατεί ενάντια σε κάθε κατασταλτικό μέτρο προσπαθώ -μάταια- να του υποβάλω.Εγώ τείνω να αιωρούμαι. Μεταξύ νοητού και πραγματικού ή αλλιώς μεταξύ εμού και του μυαλού μου. Έχασα το μέτρημα των φορών που προσπαθώντας να…
Τίποτα αφύσικο και σήμερα. Εγώ βρωμώ τσίπουρο, απελπισία και στάχτη και 'συ ανεβάζεις περιβαλλοντικά post στο ίντερνετ... Εγώ πεθαίνω για σένα και συ που και που χλευάζεις την ύπαρξη μου. Μπρος γκρεμός και πίσω το ποιο γλυκό ρέμα του κόσμου. Ο γκρεμός η λύτρωση του τομαριού μου και από την άλλη η ανάγκη μου να…
Ας μιλήσουμε για τη σημασία των λέξεων.Ας πάρουμε για παράδειγμα το "όχι". Αρνητική απόφανση σε κάποιο ερώτημα. Μπορεί να εκφραστεί λεκτικά, μέσω κάποιου νεύματος, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και μέσω της απουσίας οποιασδήποτε καταφατικής απόκρισης στο εν λόγω ερώτημα. Ας περάσουμε στην επόμενη λέξη. "Ισότητα". Το δικό μου όχι, έχει ίδια σημασία με το δικό…
Αν μπορούσα θα έδινα χρώμα στις μυρωδιές και υφή στις λέξεις. Θα περιέγραφα τη γεύση μίας κίνησης και τον ήχο μίας συνήθειας. Είναι ένα παιχνίδι που παίζουμε με την παρέα και σε βάζει να σκεφτείς χίλιους δύο τέτοιους συνδυασμούς. Μπορείς να πεις ότι τους παρασκέφτομαι αλλά δικά μου είναι τα γραπτά, με ό,τι θέλω τα…
Θα ακούσεις πολλούς να γκρινιάζουν όταν έρχεται ο χειμώνας και να αναρωτιούνται πότε θα καλοκαιριάσει. Εμένα ποτέ. Διότι ωραιότατες και οι τέσσερις εποχές, αλλά ο χειμώνας έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. «Μα εσύ γεννήθηκες άνοιξη, γιατί σου αρέσει ο χειμώνας;» Μήπως επειδή είναι η πρώτη εποχή στην οποία θυμάμαι τον εαυτό μου, αφού είχα…
Έχεις τυφλωθεί απ’ το φως, δεν βλέπεις επειδή όσα λίγα βλέπεις είναι υπερβολικά έντονα στον νου σου. Αυτή η κίτρινη, ζεστή λάμψη, σαν ακτινοβολία πρωινού ενισχυμένη, αχλή που σε εμβολίζει από όλες τις μεριές του ουρανού, σβήνει το γαλάζιο του ουρανού, τα σύννεφα, τα βουνά, τα περιγράμματα των δέντρων και λιώνει τις ασφάλτους. Προσπαθείς να…
Αφιερωμένο στη μητέρα μου, ιατρό της πρώτης γραμμής της μάχης με τον κορωνοϊό, για την ονομαστική της εορτή (11/11). Βικτώρια, Βικτώριαπου όνομα ομορφότερο-ηλίου φαεινότερο-στην πλάση άλλος κανείς! Βικτώρια, Βικτώρια,πλακούντα για ασπίδα μου,μου ‘δωσες, κορωνίδα μουμα και πνοή ζωής Βικτώρια, Βικτώρια, από τη μήτρα συντροφιά, σου στέλνω μεσ’ απ’ την καρδιάκουράγιο ώσπου να ‘ρθεις Βικτώρια, Βικτώρια, τη μάχη με…
Και πέρυσι και σήμερα και πάντα
Η νεολαία. Η φοιτητική νεολαία. Η γνώση, η δύναμη, το μέλλον και το παρελθόν συσσωρευμένα σε μία μπάλα ενέργειας αρκετά δυνατή ώστε να σαρώσει και ύστερα να χτίσει ξανά από την αρχή. Πάντα θα μοιράζουν προκηρύξεις και θα βγαίνουν στους δρόμους φωνάζοντας συνθήματα. Θα στέκονται απέναντι από τον ζυγό του κρατικού μηχανισμού και κάθε είδος λαϊκιστικού μοτίβου καθεστώτος καταπίεσης και στέρησης του ενός πράγματος για το οποίο κάθε νέος είναι πρόθυμος να δώσει τη ζωή του: την ελευθερία. Η νεολαία, η φοιτητική νεολαία.
Δείτε την αρχική δημοσίευση 387 επιπλέον λέξεις
Χάνουμε ή χανόμαστεστην ομίχλη που προσπερνάςκαι μόνο ψύχος νιώθεις στα μακρινά σας. Δεν θέλω να ξαναπάω εκεί. Βαρέθηκα να μη τηρώ τις αντίστροφες μετρήσειςκαι να βάζω ξυπνητήρια σε μέρες που δε θα χρειάζονται. Μακάρι να είχαν μια συνέχεια αυτά που γράφω,πόσο μάλλον αυτά που λέω,αν και τα πρώτα θα μείνουν. Δεν θέλω να μείνουν. Ψάχνουμε…
Γράφω. Γράφω από τότε που άρχισα να σχηματίζω λέξεις, για ό,τι μου έρχεται στο μυαλό,χωρίς περιορισμούς, ανεξαρτήτως ώρας και μέρους. Απλώς γράφω. Γράφω, για μένα σημαίνει ξετυλίγω το κουβάρι των σκέψεων μου.Σημαίνει μετάγγιση του είναι μου σε λέξεις. Αυτό που γράφω είμαι εγώ. Ξαναζώ, ξανασκέφτομαι, μαθαίνω από κάτι όταν θα το διατυπώσω με πάθος σε…
Δυσκολεύτηκε να ανοίξει τα μάτια του, δεν μπορούσε να θυμηθεί γιατί τον έτσουζαν τόσο. Όταν επιτέλους τα κατάφερε, αφότου σκούπισε κάποια ενστικτώδη δάκρυα, βρέθηκε προ εκπλήξεως, το κρεβάτι του ήταν άδειο. Έξυσε απορημένος το κεφάλι του και ανακάθισε στο κρεβάτι, παρά το μεθύσι της προηγούμενης μέρας ήταν σίγουρος ότι δεν είχε κοιμηθεί μόνος του το…
Λεν' πως χαθήκαμεΜαζέψαμε το στάρι μαςΌμως το τζάκι, το κάψε ολάκαιροΈτσι λειτουργεί η κοινωνίαΚαι 'σύ με καις ολόκληρο, "υπερήφανο προδότη" με φωνάζουν Όμως ας αναπτύξω περαιτέρω την σκέψη μου.Κατά του γόνου η σημασία σου, το όνομα σουΚατά του εγωισμού, η δική μου, οι ιδέες μουΜα δεν σε είδα να χορεύεις στο ηφαίστειοΤο θηρίο μόνο φρόντισες,…
Ο χειμώνας μπήκε επιτέλους στην πόλη. Κάθε βράδυ ο αέρας χτυπάει με μανία τα παραθυρόφυλλα. Οι άνθρωποι περπατούν στους δρόμους. Δεν ξέρω αν είναι χαρούμενοι, θλιμμένοι, θυμωμένοι. Προσπαθώ να τους παρατηρώ αλλά δυσκολεύομαι. Βρίσκω την ευκαιρία να κρύβω το πρόσωπό μου περπατώντας στο δρόμο. Μάσκα, γυαλιά ηλίου και κουκούλα. Κανείς δεν ξέρει αν κλαίω, αν…
Χρωματιστοί κύκλοι ο ένας μέσα στον άλλονΈνας ολόκληρος στη μέση και λευκό φόντοΈνα βέλος στο κενό, είναι η αρχήΚι άλλα βέλη στο κενό, χάνονται στην απειρότητα.Το λευκό αρχίζει να σπάει, μα ακόμα δεν έχει μπει χρώμα Θέλω να συνεχίσεις, πιστεύω σε σέναΑπό το τίποτα πήγες στο κάτιΗ αρχή είναι το ήμισυ της προσπάθειας, μου είπες.…
Περπατώντας στους ξεχασμένους δρόμους της ερωτικής Θεσσαλονίκης, παρατηρώ τον ρυθμό των κυμάτων που την πορεία τους την σταματούν απότομα τα βράχια. Έχει πανσέληνο σήμερα. Όλοι περπατούν βιαστικά, χωρίς να ακούν κάτι σπάνιο που βρίσκεται γύρω τους. Αυτό το κάτι ονομάζεται μουσική. Σ΄ ένα παγκάκι, ένα αγόρι καρφώνει τα αμυγδαλωτά γαλάζια μάτια του πάνω μου, παίζοντας…
Σε κατακλέβει. Κρατάει ρέστα για την πάρτη του. Δεν είναι το ρημάδι το εικοσάλεπτο που σου λείπει τόσο απεγνωσμένα απ’ την τσέπη, αλλά θες ο άλλος να σου φερθεί επαγγελματικά και να μη σε εκμεταλλεύεται στρογγυλοποιώντας την ταρίφα, ούτε να κάνει κύκλους επίτηδες για μια διαδρομή που είναι καθαρή ευθεία έτσι ώστε να κερδίσει χρόνο…
Στην γωνία του δωματίου βλέπεις μία γυάλινη σφαίρα. Η γαλακτώδης επιφάνειά της μοιάζει με τυφλό μάτι, μα η ξεψυχισμένη υφή του χώρου θυμίζει ομίχλες παγερές, όπως αργά κυλάνε ανάμεσα στα κλαδιά ελάτων. Άρα, αμέσως κάνεις τον συνειρμό ενός παράδοξα αποκομμένου κομματιού τέτοιας ομίχλης, σφαιρικού, με σαφές περίγραμμα, θαμπό. Είναι το μόνο αντικείμενο στον χώρο –πέρα…
Όσα θέλω να πω,τόσα κρύβωΓιατί οι λέξεις περίεργα νόημα διαλέγουνκαι η φωνή μου τις επηρεάζει Δε νομίζω πως οι προτάσεις προσφέρουν πολλά,μονάχα μπερδεύουν τα χέρια ανοιχτάΚαι αν γεννήσεις δικές σου έννοιες,μη ντραπείς να μου τις πειςΑφού δε θα καταλάβω,δε χρειάζεται να φοβάσαι Moschaz Photography credits: Panos Kimpou
«Εγέρθουτου».Η πρώτη εντολή, τύπος γραμματικά ανύπαρκτος στις βιβλιογραφίες.«Εγέρθητι».Η δεύτερη εντολή, β’ ενικό πρόσωπο προστακτικής αορίστου του ρήματος «εγείρομαι».«Εγέρθητε», β’ πληθυντικό, θα ήταν το «σωστό» παράγγελμα των ποδοκίνητων δηλητηριωδών ερπετών πουαπ’ τη λαχτάρα τους για τη γλώσσα τη γερμανική,ξεχάσανε τη μητρική ελληνική τους… Τη γλώσσα εκείνη, στο όνομα της οποίας διέπραξαν τόσα και τόσα εγκλήματα,αφαίρεσαν ζωές,κηλίδωσαν…
Τριγύριζα, πάλι μόνος, στο κρεβάτιλες και το μαξιλάρι σκλήρανε απότομααπ’ όσα το κεφάλι μου ακούμπησε σ ’αυτόμήπως και ξαποστάσει. Άκουγα μέσα του χτύπους ρολογιών,κουρδισμένων σε συχνότητα αλλοτινήκαι αιχμηρούς ωροδείκτες να σκίζουνόποια ανάμνηση παλλόταν διαφορετικά. Μύριζα γύρω μου αρώματα λουλουδιών,μα τα χέρια μας ποτέ δεν μάτωσαν στ’ αγκάθια,το χώμα ποτέ μας δεν ποτίσαμε, ερήμωσε·μια όαση από…
Ο ήλιος τρυπώνει από τις γρίλιες και πάει κατευθείαν στα μάτια μου. Εδώ και δύο ώρες απέφευγα τη στιγμή της αφύπνισης, τώρα όμως είναι ανάγκη, διψάω. Όταν καταφέρνω να φτάσω στην κουζίνα συνειδητοποιώ πως ακόμα κοιμάμαι, ουσιαστικά. Τα πρώτα είκοσι λεπτά που ακολουθούν το ξύπνημα μου ο εγκέφαλος μου χουζουρεύει. Ο φραπές μου ετοιμάζεται από…
Απλωμένες ψευδαισθήσεις σαν ρολόγιαεικονίσματα κινήσεων και δίνες από χρώματα πρόσωπα στημένα ολόγυρα στους τοίχουςλείπουν τα μάτια, λείπει η μύτη, λείπουν τα αυτιά,χείλη σαπισμένο μήλο πουδράρονται αχνά στην στάχτη,στάχτη σαν ποσοστό του αέρα, συμπυκνωμένος καπνός,όμοιος με ζεστούς υδρατμούς από πιατέλα,αναδύεται από το μέσο του τραπεζιού,φορτωμένο καιόμενα μαλλιά, δέρμα ασώματου κεφαλιού,και η σιωπή θυσία. Σε κάθε πιάτο…
Αυτό ακριβώς κάνουμε, όταν προσπαθούμε υπερβολικά πολύ να πάμεμπροστά. Όταν με τους λάθος τρόπους και προσεγγίσεις ζορίζουμεμία κατάσταση και εμάς μαζί να προχωρήσει. Έτσι πάμε πίσω,κάνουμε βήματα ανάποδα από την φορά των ποδιών. Γιατί όμως ενώθέλουμε να πάμε μπροστά, σαμποτάρουμε τον εαυτό μας; Αρκετές φορές στη ζωή μας τυχαίνει να συναντήσουμε ανθρώπουςκαι έλθουμε κοντά τους.…
Ναι, το παραδέχομαι, συχνά αναρωτιέμαι τι είναι η αγάπη, αν όντως υπάρχει ή αν την εφηύραμε εμείς οι άνθρωποι σαν λέξη όπως την κάθε θρησκεία.Προσπαθώ να καταλάβω αν τη βλέπω, αν την αγνοώ, ή αν είναι απλά ανύπαρκτη.Διώχνω συχνά άτομα από τη ζωή μου.Οι παλαιότεροί μου φίλοι με κοροϊδεύουν γι’ αυτό. Και τότε την είδα.Άνθρωποι…
Δεν υπάρχουν φύλα στην αγάπη.Μονάχα «φίλα» και από δίπλα ένα «με». Ή φύλλα. Ενός τετραδίου νοτισμένου με δάκρυα ή αρώματα που σαν τα κύματα την άμμο και τα βότσαλα, έτσι κι αυτά, σκεπάζουν προστατευτικά, σκόρπια γράμματα και συγκινήσεις. Δε χωρά η βία στην αγάπη. Το αίμα δεν πρέπει να χυθεί από πληγές ερωτευμένων, μονάχα γιατί η αγάπη τους…
