Σε πολυθρόνα φθαρμένη από το πέρασμα των χρόνων,
Κάθομαι απελπισμένος, προσπαθώντας να ανεχτώ την κατάσταση
Ελπίζω σε μια διέξοδο σωτήρια για την ψυχή
Μια παιδική φωνή μου σιγοτραγουδά παλιά ξέγνοιαστα τραγουδάκια ξανά και ξανά
Ασυμβίβαστος και απροσάρμοστος, νιώθω ότι θα χάσω το παιχνίδι
Πρόλαβα να πουλήσω αξιοπρέπεια για την ευτυχία ορισμένων
Το μόνο που μπορώ να κάνω τώρα είναι να πλέκω στιχάκια με επιφύλαξη, μην τυχόν και με καταλάβουν
Πού πήγαν, άραγε, οι παλιοί φίλοι;
Έφτασα στο στάδιο της μεταμόρφωσής μου
Μεταμόρφωση που γαλουχεί ένα νεοσύστατο θύμα των εποχών
Είμαι από εκείνους που γεννήθηκαν δειλοί και τρομαγμένοι
Έχουμε πόλεμο, μην το γελάς φίλε μου
Κοίτα να προστατέψεις τον εαυτό σου…
Δέσποινα
Photography Credits: Φίλιππος Ηλιόπουλος
topicap.blog 