Εκφυλίζοντας όλες τις εκφράσεις του προσώπου σου
Οι πολλές διακυμάνσεις, οι πολλές αισθήσεις
Τα όσα μυστικά κρύβανε οι γραμμές των χειλιών σου
Πλατιές μουγκές πεδιάδες, κενά λιβάδια,
Το άρωμα της λανθάνουσας ομορφιάς προκλητικά απόν
Και εγώ με τα μάτια να προσπαθώ
Τις αδειασμένες γραμμές να ανασχηματίσω
Να ζωντανέψω στην εικόνα την παλιά αναγκαία της μορφή,
Σε ένα παιχνίδι με γλυπτό ακατάδεκτο σκαλίσματος.
Θα βρω όμως ξανά κάτω απ’ τον ήλιο, κάποιας μέρας,
Κάποιας ώρας, κάποιας στιγμής,
Εκείνο το σχήμα που στερείς, που σου στερείται, που’ χασες.
Θα συλλέξω σε μία, ίσως απελπισμένη, συλλογή θρυμμάτων
Όσα συναισθήματα σου ξεφύγανε σαν ανεπαίσθητες σκιές.
Ѻρέστης
Photography credits: Λούνα
topicap.blog 