Η τελευταία ηλιαχτίδα της δύσης
ξαπόστασε ανάλαφρα στους ώμους σου
πριν υποχωρήσει και αυτή
δίνοντας πνοή στο αεράκι
του επερχόμενου δειλινού.
Με τον ήλιο ως προβολέα
για μια στιγμή, ναι, σκέφτηκα
μήπως το φωτεινό σου πορτραίτο
καταφέρει να χωρέσει
στους άδειους νοσηρούς διαδρόμους
του λαβύρινθου που χάνομαι κάθε βραδιά.
Το φεγγαρόφως και το αλάτι
στέριωσαν στη μνήμη μου
το χρυσαφένιο σου καμβά
με την ελπίδα να φέγγει
έστω ισχνά
τα σκοτεινά μονοπάτια της σκέψης μου.
Σίσυφος
Photography credits: Ziggy
