Έχω στον κήπο μια αμυγδαλιά
Με το που δει τις πρώτες ακτίνες φωτός τον Γενάρη
με τις αλκυονίδες μέρες, βιάζεται κι αμέσως πετάει μπουμπούκια
Μονό για να της τα κάψει το κρύο λίγες μέρες αργότερα.
Έχω στο στερνό μια καρδιά.
Χτυπάει σαν τρελή,
μόλις ένα ελάχιστα πιο τρυφερό χάδι την αγγίξει
Και σκιρτάει,
κάθε φορά που βλέμματα γεμάτα υποσχέσεις διασταυρώνονται
Μα κάθε φορά κάπως την πατάει και παγώνει,
μόλις το κρύο επιστρέψει
Έχω στην καρδιά μια αμυγδαλιά.
Δεν θέλει πολύ νερό,
ανθίζει από τα δάκρυα
Χρειάζεται όμως φως,
και γι’ αυτό φροντίζω να την προστατεύω
από τους χειμώνες μου-
είναι πάντα άγριοι και την αφήνουν γυμνή
Κυρίως όμως, προσέχω μην τυχόν και
την εξαπατήσουν οι ύπουλες οι αλκυονίδες μέρες
Και τις πιστέψει για άνοιξη,
ενώ εκείνες είναι χειμώνας.
₦ικήτα
Photography credits: Despina Niki
topicap.blog 