Σου είπα δεν θα ξαναφύγω.
Έκατσα να δω την θάλασσα
μήπως μαζί με κάποιον γλάρο
έρθει και το κουράγιο
να κοιτάξω κατάματα
τον ξεφτισμένο ουρανό.
Έχει περάσει καιρός από τότε.
Το κύμα σκάει δυνατότερο
τα χρώματα ανοίξανε και μου χαμογελούν
και χέρια που φάνταζαν κλειστά
έτοιμα πλέον να με αγκαλιάσουν.
Αν δεν γυρίσω;
Τα κορίτσια γίνανε γυναίκες
τα μάτια δεν παραφυλάνε στα κλεφτά,
ανοίγουν διάπλατα να μπει το φως
και μαζί του τα χείλη της φέρνουν
το άρωμα μιας πιο ανθισμένης άνοιξης.
Θα αργήσω να γυρίσω.
Ο χειμώνας μας ήταν βαρύς
και το κρύο του φυσάει πάντα
μέσα μου,
μα τώρα θα φύγω
να γευτώ τους καρπούς
πριν παραγίνουνε
και να νιώσω τα ζουμιά τους
στο ξεραμένο μου κορμί.
Όταν γυρίσω θα σε βρω πάλι εδώ.
Το κρύο θα είναι πιο τσουχτερό
και η επίγευση των φρούτων ανύπαρκτη,
θα κουβαλάω μέσα μου όμως
το εντύπωμα μιας εποχής ηλιόλουστης
να με ζεσταίνει
σαν παω πάλι να μουδιάσω.
Σίσυφος
Photography credits: Panagiotis Vikatos
topicap.blog 