Η ερωμένη από «Κ».

Η ύπαρξή της είναι μαύρη μα αισθησιακή μέχρι κορυφώσεως
Έχει παράξενη ομορφιά και σε μαγεύει
Είναι εκεί όταν είσαι απελπισμένος
Έχεις δύο λεπτά να φύγεις από αυτήν
Ή μια ζωή να χαραμίσεις πλάι της
Αν κάτσεις ένα βράδυ μαζί της η ζωή σου μεταβλήθηκε
Ένας παράγοντας που πάντα θα σε στιγματίζει
Μια σκέψη που ορίζει την ύπαρξή σου
Μια λέξη είναι, μα η ερωμένη σου θα γίνει
Μια έννοια αντικατοπτρίζει μα ό,τι θέλει θα σου κάνει

Δέκα βήματα θες μα εκατό θα σου φαντάζουν
Για δύο πράξεις δέκα ώρες σκέψη θα χρειάζεσαι
Δυο φορές θα πεις να κοιμηθείς για πάντα
Αν την βάλεις στο «κρεβάτι» σου
Μα πως να την κατηγορήσεις;
Κατάθλιψη την λένε και είναι η ερωμένη της κάθε κατετρεγμένης ψυχής
Η «γιατρός» σου, η «φίλη» σου
Στο τέλος θα γίνει εσύ
Γιατί; Γιατί βιάστηκες να καταστραφείς
Τόσον καιρό είχες, γιατί τόσο γρήγορα;
Φύγε τώρα, σε ψάχνει.

-Έλα εδώ μωρό μου γιατί άργησες;
-Συγγνώμη, αγάπη μου, δεν θα ξαναφύγω ποτέ από κοντά σου, το υπόσχομαι.

Υ.Γ: Μια ματιά μέσα στην σχέση μου με την πιο θανατηφόρα «ερωμένη» του κόσμου, την κατάθλιψη.

---

₭όλιας

Photography credits: Marina Lazari

---

 

 

 

 

 

 

©Κόλιας, Topicap 11/12/19