Κάθε απόγευμα,
ασυνάρτητοι συλλογισμοί
πλημμυρίζουν το σαλόνι του μυαλού μου.
Κλειδώνω την πόρτα
προς αποφυγή ξένων εισβολών
και κάθομαι στην αστροποίκιλτη πολυθρόνα.
Κι όταν πέσει η αυλαία
και λάμψουν οι προβολείς,
η χορωδία των παραθύρων
με γλυκό πρελούδιο αγρυπνίας
προαναγγέλλει το μονόπρακτό μου.
Ξεκινώ με μια κούπα θλίψης
και συνεχίζω με ένα ποτηράκι θάρρους,
που συχνά γίνονται δύο.
Προτιμώ να αυτοσχεδιάζω,
να με εκπλήσσω με ό,τι αποκαλύψω
να με τρομάξω με ό,τι ανακαλύψω
να με αγαπήσω με ό,τι ξεστομίσω
Νεφέλη
Photography credits:Kerasia Mp
topicap.blog 