Καλημέρα, αγάπη μου.
Άγγελε λευκέ ή αράπη μου.
Δεν έχεις χρώμα στο φτωχό μου νου
Μονάχα λάμψη σα των άστρων τ’ ουρανού…
Άνοιξες τα επτασφράγιστα βλέφαρα;
Μακάρι να χαρείς με το δώρο που σου έφερα!
Να φάμε μαζί πρωινό,
Δε με νοιάζει νυσταγμένο να σε δω…
Να με πάρεις απ’ το χέρι και να φύγουμε
Ταξίδι; Μια χαρά. Αρκεί αισθήματα πια να μην πνίγουμε.
Ταξίδι ως τότε που θα κουραστεί ο ήλιος να φωτίζει.
Και βάρδια θα ‘χει το ταίρι του, αυτό που μας χωρίζει…
1440 λεπτά η ημέρα
Ξεκινά σαν ευλογία, καταλήγει σε φοβέρα
Κρατάνε λίγο τα ωραία, τι κρίμα
Τέλος ο ρόλος, υποκλίνομαι σα μπαλαρίνα πρίμα
Καληνύχτα, αγάπη μου.
Εύχομαι όταν ξυπνήσω να ‘σαι όντως πλάι μου
Να μην είναι όνειρο μονάχα όλο αυτό ξανά
Παρέα να καούμε και να λιώσουμε σαν τα κεριά …
Αντίο, αγάπη μου, γλυκιά μου θεότητα!
Ας υψωθούν τα 1440 μαρτυρικά λεπτά σε έναν εκθέτη που να μας δώσει την αιωνιότητα…
Bookaterian
Photography credits: Eleni Karagianni
© Bookaterian, Topicap 23/8/2020
