Πριν λίγες μέρες είδαμε -ακόμα- μια στυγερή δολοφονία ενός Αφροαμερικανού από έναν αστυνομικό. Για τον George Floyd μιλάω -και για τον κάθε George που έχει βρεθεί στην ίδια θέση. Λόγος προφανής δεν υπήρξε και ούτε καμία πράξη του θύματος δεν δικαιολογεί την πράξη του αστυνομικού. Το αποτέλεσμα; Ένας άνθρωπος απεβίωσε άδικα και στην Αμερική (όπου και έγινε) γίνονται διαδηλώσεις και επεισόδια με τραυματίες και νεκρούς. Συνεχίστε την ανάγνωση Χωρίς την ανάσα του George.
Τα φώτα των δρόμων.
Λιώνοντας πριν ακουμπήσει η λεπίδα,
η ιδέα του αγγίγματός της,
παραβίαση καυτή πάνω σε πάγο,
και η πίεση, πίεση δωματίου. Συνεχίστε την ανάγνωση Τα φώτα των δρόμων.
Marylin. | Topic-U
Τραγουδούσε στο πλατό με τσαχπίνικες κινήσεις. Ζωντάνευε τον κόσμο. Τον σαγήνευε. Κλεισμένη στο καμαρίνι της ώρες, βγαίνοντας με πληθωρισμό υπέγραφε αυτόγραφα. Μία Star. Ικανή να ξεσηκώσει τα πλήθη με μία σκηνή, όπως εκείνη στη ταινία «The seven year itch» , όπου ο αέρας από το μετρό σήκωσε το λευκό της φόρεμα αποκαλύπτοντας τα καλλίγραμμα πόδια της. “Isn’t it delicious?” είπε εκείνη σε αυτή τη σκηνή, ακουμπώντας το φόρεμα με τις παλάμες, πάντοτε χαμογελώντας, με τον κόσμο στα γυρίσματα να της φωνάζει «Συνέχισε, Marilyn!». Συνεχίστε την ανάγνωση Marylin. | Topic-U
Πλοίο της γραμμής.
Λίγο πριν το πρώτο μουδιασμένο φως
ανταμώσει τους ξενυχτισμένους δρόμους
στο νου μου αντηχεί η κόρνα του πλοίου
που φεύγει απρόθυμα από το λιμάνι. Συνεχίστε την ανάγνωση Πλοίο της γραμμής.
Ένα ζεστό μεσημέρι στην πόλη.
όΠερπατούσες νευρικά, γρήγορα βήματα με σκυμμένο το κεφάλι. Είχες μέσα σου πολύ θυμό, νιώθοντας πως σ’ έχουν πουλήσει. Απελπίζεσαι… Ο ήλιος έκαιγε το πρόσωπο σου, περπατούσες ακόμη πιο νευρικά όσο πέρναγε η ώρα. «Γιατί σε μένα πάλι; Τι έχω φταίξει και το ζω πάλι αυτό;» ψιθύριζες καθώς περπάταγες. Συνεχίστε την ανάγνωση Ένα ζεστό μεσημέρι στην πόλη.
Άκου. Μίλα. Κοίτα.
Άκου προσεκτικά.
Αφουγκράσου τον συνομιλητή σου, διάβασε τις κινήσεις του,
αποκωδικοποίησε τα συναισθήματά του.
Άκου αληθινά. Συνεχίστε την ανάγνωση Άκου. Μίλα. Κοίτα.
Άφθαρτο όνειρο. | Topic-U
Τη χθεσινή νύχτα παραπλάνησα τον εαυτό μου.
Του αράδιασα ψέματα απαριθμώντας τα παιδικά μου όνειρα. Συνεχίστε την ανάγνωση Άφθαρτο όνειρο. | Topic-U
Μαύρη λίστα.
Μαύρη λίστα σχεδόν όλες οι αεροπορικές εταιρείες που δε μπορώ να μεταφέρω το σκύλο μου στο διπλανό κάθισμα. Που πρέπει να πληρώσω μια έξτρα θέση για να μεταφέρω το μουσικό μου όργανο. Συνεχίστε την ανάγνωση Μαύρη λίστα.
Το σχήμα του καλοκαιριού.
Στέκεσαι, σκύβεις, κόβεις το σαν αποξηραμένο άνθος λεβάντας,
αυτό διαλύεται αμέσως σε δεκάδες μικρότερα, παλιότερα.
Ακόμη κρατάς τη μυρωδιά στα δάκτυλα
και αφήνεις τη στιγμή να κοπεί με την αιχμή ξαφνικής ακτίδας,
φαίνεται ο άνεμος, αν και δεν σε φτάνει,
γέρνει τα κλαδιά των κυπαρισσιών,
εκτελώντας χορευτικό παιχνίδι μάσκας με τον ήλιο. Συνεχίστε την ανάγνωση Το σχήμα του καλοκαιριού.
Γλυκιά νοσταλγία. | Topic-U
Καθώς η νύχτα απλώνει τα πέπλα σκοταδιού της,
στο νου έρχονται θύμησες που μονοπωλούν τη σκέψη.
Βλέμματα, στιγμές, λέξεις και σιωπές
που αναμοχλεύουν τη φαντασία και αναστατώνουν τη λογική. Συνεχίστε την ανάγνωση Γλυκιά νοσταλγία. | Topic-U
Δεν είμαστε όλες, λείπουν οι δολοφονημένες.
Δεν είμαστε όλες, λείπουν οι δολοφονημένες. Μια εξαγοράσιμη ποινή δεν ξεπλένει την ψευτο-μαγκιά σου, ούτε σου δίνουν μπέσα. Μα τέτοια πλάσματα υπάρχουν ανάμεσά μας και υπήρχαν ανά τους αιώνες. Από τους μύθους του Δία, έως «πρόσεχε τι φοράς» και από το Σάλεμ έως την Ελένη, η κουλτούρα του βιασμού φωλιάζει στην πατριαρχία και προασπίζει εγκλήματα κατά των γυναικών. Συνεχίστε την ανάγνωση Δεν είμαστε όλες, λείπουν οι δολοφονημένες.
Μοναξιά χωρίς εσένα. | Topic-U
Φοβάμαι την μοναξιά,
όχι όμως ως μοναξιά,
παρά μόνο ως μοναξιά
χωρίς εσένα
Είναι συγκεκριμένες
οι μοναξιές που φοβάμαι Συνεχίστε την ανάγνωση Μοναξιά χωρίς εσένα. | Topic-U
Πηγάδι στίχων.
Από τον αέρα ανάμεσα στα μαλλιά
και τα κόκκινα λαίμαργα χείλη
ένιωθα να ξεπηδούν απρόσκλητες
στιγμές από μέρες που δεν έζησα. Συνεχίστε την ανάγνωση Πηγάδι στίχων.
Μόνο ευθεία.
Κάθε που καλοκαιριάζει
Κλείνω το ταμείο της σεζόν και σκέφτομαι
Μετράω τα χρωστούμενα και βάζω στην άκρη δύο πορτοκαλί
Φέτος δεν θα συναντήσω στροφές
Διότι ο Γιάννης μου ‘πε πως μόνο ευθείες θα ‘χω
Το χαμόγελο ενός καταχρεωμένου. | Topic-U
Εκείνες οι μέρες στο τέλος του μήνα… πλημμυρίζει η είσοδος της κάθε πολυκατοικίας με άσπρους αφρούς. Σωστό Αντιμάμαλο! Από το μένος του ταχυδρόμου να διασχίσει το γράμμα τη σχισμή της πόρτας και από την αντίσταση που φέρνει το εσωτερικό χαλάκι της εισόδου. Σε νιώθει, φαίνεται, καταλαβαίνει την απέχθεια που σου προκαλούν. Όμως είναι αδύνατο να τα αποφύγεις. Ραβασάκια από τράπεζες για ανεξόφλητα δάνεια, λογαριασμός τηλεφώνου, το πάγιο της ΔΕΗ, χαράτσια… Και φτάνεις στο τέλος κάθε μήνα να συνειδητοποιείς πόσα χρωστάς. Πάντα όμως χρωστάς σε άλλους, σε απρόσωπα τέρατα και σε καλοκουρδισμένες μηχανές. Σωστά; Συνεχίστε την ανάγνωση Το χαμόγελο ενός καταχρεωμένου. | Topic-U
Χρόνια πολλά, μαμά!
Χαρούμενη ημέρα της μητέρας!
Ένα συλλογικό κείμενο από την ομάδα μας. Ένα απόσπασμα από τον καθένα μας, για κάθε μία ξεχωριστή μας γυναίκα. Χρόνια πολλά σε όλες τις μαμάδες της γης και του ουρανού. Σας ευχαριστούμε.
Δείτε την αρχική δημοσίευση 929 επιπλέον λέξεις
Ονειροπόλο πρεζάκι.
Μερικές φορές σκέφτομαι, όταν περπατάω, να σε συναντήσω τυχαία. Σκέφτομαι το συναίσθημα της ευφορίας και του πάθους όταν θα κοιτάξω στα μάτια σου. Σα να πήρε τη δόση του ένα πρεζάκι που μόλις βγήκε από το κέντρο απεξάρτησης. Και τότε ο κόμπος θα δέσει, όσο δε δένουν όλα τα υπόλοιπα. Πόνος ψηλά στο στήθος και παγωμένα χέρια. Ναι, θα κάνω πως δεν σε ξέρω. Συνεχίστε την ανάγνωση Ονειροπόλο πρεζάκι.
The Platforms Project.
Όταν ομάδες καλλιτεχνών συνδέονται για την χαρτογράφηση της σημερινής εικαστικής δράσης και την αναζήτηση λύσεων σε σύγχρονα εικαστικά ερωτήματα δημιουργώντας πλατφόρμες, τότε προκύπτει το Platforms Project. Επιδιώκει να αποτελέσει τον πυρήνα δημιουργίας και καταγραφής των πρωτοποριακών τάσεων στη τέχνη και την ανάπτυξη σχέσεων μεταξύ των πλατφορμών. Συνεχίστε την ανάγνωση The Platforms Project.
Εκκωφαντικοί μονόλογοι.
Από τότε που ανέλαβε στις ζωές μας σκηνοθέτης η καραντίνα, η καθημερινότητά μας αποτελείται κυρίως από μονόπρακτα, στα οποία, μάλιστα, νιώθουμε να μη συμμετέχουμε καν. Όταν το 2020 μέχρι τώρα σε έχει ξαποστείλει από τη σκηνή στη θέση του θεατή, δεν έχεις και πολλά περιθώρια να ακουστείς. Μήπως όμως ως θεατής, μπορείς να αξιολογήσεις καλύτερα το έργο που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια σου; Συνεχίστε την ανάγνωση Εκκωφαντικοί μονόλογοι.
Το αύριο που δεν θα ‘ρθει.
-Δεν θέλεις να βγεις λίγο έξω; Να πας μια βόλτα.
-Δεν μπορώ.
-Γιατί;
-Δεν με πηγαίνουν τα πόδια μου.
Μια ησυχία από τις πιο ανήσυχες και καπνοί πυκνώνουν τον αέρα. Η ατμόσφαιρα, αν και μέρα καλοκαιριού, ψυχρή.
-Θα ήταν καλό να περπατούσες λίγο στον κόσμο, να έβλεπες τον ήλιο.
-Δεν θέλω κόσμο και ο ήλιος έχει δύσει για μένα. Συνεχίστε την ανάγνωση Το αύριο που δεν θα ‘ρθει.
《Τον άνθρωπο τον αγαπάς με τη συμπεριφορά του…》|Topic-U
Είχα μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συζήτηση με την γιαγιά μου, για θέμα το οποίο δεν χρειάζεται αυτή την στιγμή να αναλύσω και κάποια στιγμή γυρνάει και μου λέει «Τον άνθρωπο τον αγαπάς με την συμπεριφορά του, έτσι δεν είναι; Αν σου φέρεται καλά ή όχι». Συνεχίστε την ανάγνωση 《Τον άνθρωπο τον αγαπάς με τη συμπεριφορά του…》|Topic-U
Κόσμος γεμάτος.
Η ατμόσφαιρα με τις χιλιάδες έτοιμες κατακτήσεις
ευνοεί την ευκολότερη απόδοση της τρέλας,
λέξεις αλλόκοτες, στάσεις περίεργες,
εκφράσεις ακατάληπτες,
σιωπές σαν πινέζες στο δίκτυ της επικοινωνίας · Συνεχίστε την ανάγνωση Κόσμος γεμάτος.
Ιστορίες για Βιταμίνη D και σκληρά στρώματα.
09:35
Πάλι ξύπνησα πρώτη. Ίσως από τα κελαηδήματα των πουλιών, που πολλοί τα θεωρούν γαλήνια, ενώ στα αυτιά μου είναι επιεικώς ενοχλητικά, ίσως από την ξενέρα που έχω φάει τους τελευταίους μήνες με τον έρωτα και το πόσο τον υπερεκτιμούμε. Τριγύρω μου με περικυκλώνουν τα σώματα των φίλων μου τσουβαλιασμένα σαν ρολά από σούσι, μέσα σε πολύχρωμα sleeping bag. Συνεχίστε την ανάγνωση Ιστορίες για Βιταμίνη D και σκληρά στρώματα.
Άνοιξη.
Θα ήθελα να αγγίξω τον ανοιξιάτικο ουρανό,
να κόψω ένα κομμάτι του και να το πλέξω σε στεφάνι με άνθη, φορεμένο στο κεφάλι μου.
Θα ήθελα να χορέψω στο δάσος, με τις νεράιδες και τα ξωτικά να συνοδεύουν με μουσική και καλή διάθεση.
Νυκτόβια πλάσματα
Στο παγερό ξημέρωμα
μην κλάψεις και μην φοβηθείς,
για τις σκέψεις που χάθηκαν
μαζί με την αδρή φιγούρα
του ξεθωριασμένου μισοφέγγαρου. Συνεχίστε την ανάγνωση Νυκτόβια πλάσματα
Χαρτιά από ξύλο.
Κομμάτια δέντρου ανάγλυφα
Με χρώμα και μια ασιμένια γραμμή
Αναζητάμε με μανία
Ενώ μόνο έμμεσα μας συντηρούν και αξία εμείς τους δώσαμε
Είδαμε αμέτρητους να ζουν γι’αυτά και άλλους τόσους να πεθαίνουν
Ανάθεμα την ώρα που τα φτιάξαμε! Συνεχίστε την ανάγνωση Χαρτιά από ξύλο.
Μόνοι μέσα σε τέσσερις τοίχους.
Μόνοι μέσα σε τέσσερις τοίχους. Κάθε μέρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με τους ίδιους μας τους εαυτούς. Αρπάξαμε την ευκαιρία να μας γνωρίσουμε. Να εξερευνήσουμε τα θετικά μας και τα αρνητικά μας. Μας επιβραβεύσαμε αλλά και μας πατήσαμε κάτω, μας βρήκαμε και μας ξεφτιλίσαμε. Παλέψαμε με συναισθήματα μέσα μας, άλλα τα κερδίσαμε αλλά μας κέρδισαν. Ίσως μας μάθαμε καλύτερα. Ίσως και όχι. Συνεχίστε την ανάγνωση Μόνοι μέσα σε τέσσερις τοίχους.
Άρωμα. | Topic-U
Είναι καλοκαίρι. Περπατάς μόνος σε μία παραλία, κανένας δεν υπάρχει γύρω σου, παρά μόνο το μπλε της θάλασσας, η ώχρα της άμμου, κάποιοι βράχοι στον ορίζοντα και το ήσυχο κύμα. Δεν έχεις ξαναβρεθεί σε εκείνο το μέρος. Ξαφνικά, φυσάει και σου έρχεται μία μυρωδιά πολύ γνώριμη. Ίσως είναι η μυρωδιά των λουλουδιών ή ενός ξεχασμένου πουκαμίσου γαντζωμένο στο δέντρο αριστερά σου. Οτιδήποτε και αν είναι, εκείνη τη στιγμή αναγεννάται μία ανάμνηση που ίσως είχες καιρό να σκεφτείς ή απλά ξέχασες. Μέσα σε δευτερόλεπτα βρίσκεσαι και πάλι σε εκείνο το μέρος της γνώριμης μυρωδιάς που ήσουν κάποτε. Αυτή είναι και η δύναμη του αρώματος, κάτι άυλο και άπιαστο το οποίο είναι ικανό να σε παρασύρει οπουδήποτε μέσα σε μια στιγμή. Δε μπορείς παρά να το περιγράψεις. Μιλάς για την αίσθηση, την ένταση, τη φρεσκάδα ή το βάθος αφήνοντας τη φαντασία του άλλου να διεγείρεται. Συνεχίστε την ανάγνωση Άρωμα. | Topic-U
Εθισμένα εξαρτημένη.
Εθισμένη στο να σηκώνομαι το πρωί και μία ζεστή κούπα δυνατού καφέ να συνοδεύει το πρώτο τσιγάρο της ημέρας.
Εξαρτημένη από τον φωτεινό ήλιο που ξεπροβάλλει δειλά στην 7 και 10 κάθε πρωί ζωγραφίζοντας το πρώτο χαμόγελο της ημέρας. Συνεχίστε την ανάγνωση Εθισμένα εξαρτημένη.
Σ’ αγαπάω.
Δώσε μου ένα λόγο να σε αγαπήσω και θα το κάνω, μην περιμένεις να σου το πω.
Θα σε κάνω να με παίρνεις στα σοβαρά, να με βρίζεις και οριακά να με μισείς.
Γιατί έτσι ξέρω πως έχεις μάθει ν’ αγαπάς. Συνεχίστε την ανάγνωση Σ’ αγαπάω.
