Ανώριμα φρούτα είναι σχεδόν όλοι οι πειρασμοί,
η πολύχρωμη τρέλα σερβίρεται σε απροσμέτρητα πιάτα,
αλλοπρόσαλλων διακοσμήσεων και ετερογενών γεύσεων.
Εμείς καταπίνουμε σαν σωλήνες την πανδαισία,
την οποία άλλοτε μισούμε, άλλοτε λατρεύουμε,
μέχρις ότου να νιώσουμε έναν απόμακρο κορεσμό · Συνεχίστε την ανάγνωση
Γνωρίζουμε στ’ αλήθεια ποιες είναι οι επιθυμίες μας; Ή μήπως παίρνουμε σαν δεδομένες αυτές που μας δημιουργούν; Το marketing είναι ένα εργαλείο που σκοπό έχει να δημιουργεί επιθυμίες. Πολλές φορές μάλιστα να αισθάνεσαι πως δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς την εκπλήρωσή τους. Όσο καλύτερο το marketing, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη. Δεν αναφέρομαι όμως μόνο στα προϊόντα, όχι. Μια διαφήμιση που σου πλασάρει ένα υλικό για μαγείρεμα, σου δημιουργεί και την πεποίθηση πως χρειάζεται να έχεις και μια κάποια οικογένεια για να της μαγειρέψεις! Για να παρακολουθείς ταινίες και σειρές τα βράδια, χρειάζεται να έχεις σχέση. Για να φορέσεις τα όμορφα ρούχα, χρειάζεσαι πολύ καλές αναλογίες! Συνεχίστε την ανάγνωση
Αυτό το «γιατί;»
που σε τρώει
και ψάχνεις
και αναρωτιέσαι.
Ψάχνεις
μανιωδώς, Συνεχίστε την ανάγνωση
Ένα επαναστατικό «Μπορώ!». Ένα «μπορώ να κάνω ό,τι δεν θέλει η κοινωνία, ό,τι δεν συμβαδίζει με εκείνη». Κόντρα σε όλα εκείνα τα στερεότυπα και τις ιδεολογίες. Τους φόβους, τα πιθανά ενδεχόμενα και τις συνέπειες. Ένα επαναστατικό «μπορώ να τα καταφέρω» μέσα σε μια χαώδη κοινωνία. Ό,τι είναι σωστό για σένα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι και για όλους. Συνεχίστε την ανάγνωση
Λεωφορείο. Οδεύοντας προς κάποιο σπίτι. Στη διαδρομή το Σπίτι με ακολουθεί, κάπου πάνω από τον ώμο, και ενίοτε κοντά στο γόνατό μου. Χορεύει πλάι μου στα σκαμπανεβάσματα του οχήματος, στους ήχους της εξάτμισης, στους συνειρμούς μου.
Πλησιάζοντας, το Σπίτι μου σταδιακά εξαϋλώνεται. Περπατώντας στο στενό του, η μορφή Του αλλοιώνεται, τα τζάμια Του θολώνουν, το χρώμα στους τοίχους ξεφτίζει. Στο απόγειο της διαφάνειας, ξεκλειδώνω αντικρίζοντας το σπίτι μου να κοιμάται. Μου κρύβεται. Συνεχίστε την ανάγνωση
Νεκροί ομοφυλόφιλοι το ’80 στις ΗΠΑ, o Freddie Mercury νεκρός το 1991, 32 γυναίκες διασύρονται δημόσια το 2012. Τι κοινό έχουν αυτοί οι άνθρωποι μεταξύ τους, μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη; Ήταν όλοι τους θετικοί στον ιό HIV.
Ήδη από το 1981 ομοφυλόφιλοι άντρες και χρήστες ναρκωτικών χάνουν τις ζωές τους από PCP (Pneumocystis carinii pneumonia) και από μια επιθετική μορφή καρκίνου. Σύνολο κρουσμάτων: 270. Συνεχίστε την ανάγνωση
Αν στα αλήθεια νομίζεις,
πως οι μόνοι παρανοϊκοί στον κόσμο ετούτο
βρίσκονται κλεισμένοι μέσα σε ένα σιχαμερό ίδρυμα,
είσαι γελασμένος. Συνεχίστε την ανάγνωση
Πάντα μισούσε τον καθρέφτη του χωλ με τα ψέματά του. Κάθε φορά που περνούσε, έβλεπε ένα πρόσωπο που έμαθε από πολύ μικρή να απεχθάνεται, μια φιγούρα μίλια μακριά από αυτό που θα ήθελε να βλέπει, από το κορίτσι που θα ήθελε να είναι. Βλέπεις, είχε αυτή τη φωνή στο κεφάλι της που της υπαγόρευε δογματικά πως κάθε ίνα της ύπαρξής της είναι είναι λάθος και πως είναι αηδιαστική με τις άγαρμπες κινήσεις της και το παράξενό της πρόσωπο με τα μη- αρμονικά χαρακτηριστικά. Συνεχίστε την ανάγνωση
Δεν αξίζω την Αγάπη. Δεν την αξίζω σας λέω! Είμαι μικρή, άχρηστη, αδύναμη. Δεν είμαι καν αρκετά όμορφη. Κάνω ντροπιαστικές σκέψεις. Δεν έχω κάνει τίποτα σπουδαίο με τη ζωή μου. Δε γυμνάζομαι. Τρώω βρώμικα πράγματα. Δεν μπορώ να βάλω κάποιον στη θέση του, δεν μπορώ καν στους γονείς μου να αντιμιλήσω. Δεν είμαι σε τίποτα ιδιαιτέρως καλή, κανένα ταλέντο μου δεν είναι άξιο θαυμασμού. Έχουν δίκιο που με μειώνουν, αφού ολοφάνερα είμαι κατώτερη. Δεν περιμένω και σπουδαία πράγματα από τη μέτρια ζωή μου. Να… μόνο… ίσως… λίγο μόνο λίγο!
Λίγο Αγάπη. Συνεχίστε την ανάγνωση
Υπήρχε ένα πλακόστρωτο, με μεγάλες πλάκες πολλών σχημάτων. Αν πάταγες πολλές φορές στο ίδιο σχήμα, αν περιοριζόσουν σε μια συγκεκριμένη διαδρομή, ανεξάρτητα από το πού σε πήγαινε η βόλτα, τότε οι πλάκες μαθαίνανε στα πόδια σου να τις πατούνε πιο συχνά, πολλαπλασιάζονταν στα μάτια σου σαν κεφάλια αντίστροφης Λερναίας Ύδρας, όσο τα κοιτούσες, όσο τα επέλεγες, όσο δεν τα σκότωνες, τόσο πιο πολλά γινόντουσαν. Και τελικά, το πλακόστρωτο αποτελούσε ένα μοτίβο τετραγώνων. Συνεχίστε την ανάγνωση
Η μόνη μέρα που υπάρχει.
Η μόνη ώρα,
η μοναδική στιγμή,
η μοναδική σωστή στιγμή και ώρα. Συνεχίστε την ανάγνωση
Για να θεωρηθεί βαθύ ένα ποίημα,
πρέπει να μιλάει για:
τσιγάρα,
βραδινή Αθήνα, Συνεχίστε την ανάγνωση
Μοιάζει λες και όλη η ζωή τους κυλάει μπροστά ή πίσω από τα μάτια τους. Ένα σε σημεία διαυγές και σε ενότητες αφηρημένο κινηματογραφικό πορτραίτο, πολυποίκιλο σε υφές και εντάσεις. Δεν γίνονται όλα κατανοητά εξ’αρχής, μα αντιληπτά. Το έργο ξεκινά με αποσπάσματα από τις θρυλικές μέρες της μήτρας, όπου όλα είναι σκοτεινά και ασφαλή, χωρίς υπόνοιες φωτός και ανάγκης, και ολοκληρώνεται στη λύτρωση του τέλους, διανύοντας ενδιάμεσο πόνο. Ξεκινά στ’ αλήθεια την αναπόφευκτη στιγμή της συνάντησης στο μαιευτήριο: το παιδί αντιμέτωπο με Εκείνον ή την απουσία του. Συνεχίστε την ανάγνωση
Oι εκπαιδευτές οφείλουν να υποστηρίζουν τους συμμετέχοντες και με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να είναι δογματικοί ή να επιβάλλουν τις απόψεις τους. Η παραδοσιακή σχέση δασκάλου-μαθητή παύει να υφίσταται και τη θέση της καταλαμβάνει μια καινούργια επικοινωνιακή σχέση στο πλαίσιο της οποίας ο ενήλικας εκπαιδευτής, αλληλεπιδρώντας με τους συμμετέχοντες, μαθαίνει και ο ίδιος.
-Από τις θεωρίες εκπαίδευσης των Paulo Freire και Jack Mezirow.
Αυθύπαρκτα δεν ισχύει καμιά αρχή, καμιά ηθική, καμιά κοσμοθεωρία, κανένας νόμος, παρά μόνο ως εκφράσεις κάποιας φύσης, είτε επιλεγμένης είτε τυχαίας · όλα δηλαδή μοιάζουν αυθαίρετα αν στραφείς σε όλες τις διευθύνσεις της αμφιβολίας. Κάθε αντικειμενικότητα μια απόλυτο-ποιημένη υποκειμενικότητα, ή μια φαινομενολογία, εσύ -πάντα εσύ- έχεις ευθύνη της επιλογής των αξιωμάτων, ώστε το σύστημα να στέκει για τον κόσμο σου. Συνεχίστε την ανάγνωση
Δεν πιστεύω στην τύχη·
μεγάλη κουβέντα, θα πεις.
Το ξέρω·
Αλλά σκέψου λίγο μαζί μου.
Αν τα καθόριζε όλα εκείνη,
εμείς τι θα κάναμε;
Το βράδυ εκείνο είδαν το ίδιο όνειρο,
μα δεν το ξέραν.
Σηκώθηκαν το πρωί και αφού (προ)ετοιμάστηκαν για τη μίζερη δουλειά τους,
πήγαν και οι δυο να βολέψουν το όνειρο, Συνεχίστε την ανάγνωση
Εξοργίζομαι. Εξοργίζομαι που κάτι μέρες σαν κι αυτή, άνθρωποι χωρίς ιδιαίτερο νοητικό επίπεδο, στο όνομα της ελευθερίας βρίσκουν πάτημα και καταστρέφουν. Καίνε. Διαλύουν, διαλύουν χώρους εκπαιδευτικούς! Συνεχίστε την ανάγνωση
Είναι εξαντλητικό να δίνεις συνέχεια
από αίμα που σου είναι ήδη ελλειπές,
να προσπαθείς να ξεφύγεις απ’ τα όρια
και τελικά να επιστρέφεις κουρασμένος πίσω. Συνεχίστε την ανάγνωση
Με είδα, με μέτρησα και βγήκα λίγος. Με σύγκρινα με άλλους και βγαίνω πάντα λιγότερος. Με ζύγισα και δεν ανταποκρίνομαι στην αξία που μου προσάπτω δημόσια. Ντράπηκα για την εικόνα που δείχνω. Ντράπηκα, καθώς θεώρησα πως είμαι ένας ψεύτης, πως κοροϊδεύω τον κόσμο, τους άλλους. Εμένα. Με έκρινα με τα πιο σκληρά κριτήρια, με όρισα δικαστή και με καταδίκασα. Μου απήγγειλα ποινή. Συνεχίστε την ανάγνωση
Ακόμη και αν δεν ήσουν ποτέ φαν των υπερηρωικών κόμικς, σίγουρα έχεις ακούσει ονόματα όπως: Hulk, Thor, Iron Man, Captain America, Silver Surfer και φυσικά Spiderman! Πολλοί από τους αγαπημένους υπερήρωες από τα τέλη της δεκαετίας του 60 είναι επινοήσεις του σεναριογράφου κόμικς Stan Lee. Συν τοις άλλοις, ο Λι ήταν ο πρώτος ο οποίος ίδρυσε τις ομάδες υπερηρώων. Τις ξέρεις και τις αγαπάς. Δημιουργίες του, λοιπόν, είναι οι Fantastic Four, οι X-Men και οι Avengers.
H ζωή έχει την τάση να επιστρέφει συμπεριφορές, οποιουδήποτε είδους, καλές ή κακές. Μπορεί να μην γυρίσουν οι ίδιες συμπεριφορές, από τους ίδιους ανθρώπους αλλά όταν έρθει η στιγμή εκείνες οι συμπεριφορές θα έρθουν και θα σου χτυπήσουν την πόρτα άξαφνα. Δεν θα το καταλάβεις, δεν θα το αντιληφθείς έγκαιρα εκτός και αν ο χρόνος περάσει, χαλαρώσεις και πάρεις τον χρόνο σου να αφουγκραστείς την αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους γύρω σου. Η ζωή είναι ένας όμορφος τροχός που γυρνάει σιγά, σιγά μετατρέποντας σε, σε έναν δέκτη συμπεριφορών-σημείωση: δικών σου συμπεριφορών. Συνεχίστε την ανάγνωση
Ξύπνησα το πρωί, η ώρα 7 και κάτι. Άνοιξα το παράθυρο και κοίταξα για λίγο κατάματα τους δύο άνδρες που ξημεροβραδιάζονταν έξω από το σπιτικό μας. Οι ίδιες γνώριμες φιγούρες, κάθε μέρα, εδώ και μήνες. Με την επιβλητική στολή τους, τις βαριές και ασήκωτες αρβύλες τους, και κάτι γελοιοδέστατα καπέλα, για να στολίζουν το αδειανό κεφάλι τους. Κάποιοι άνδρες, ίδιοι σχεδόν με δαύτους, συνέλαβαν προχτές την γειτόνισσα, με τα δύο παιδιά της. ‘’Κομμουνιστές είναι, ακούτε όλοι; Έτσι καταλήγουν οι κομμουνιστές!’’ φώναζαν στο δρόμο ειρωνικά για να το ακούσουμε όλοι, και μετά γελούσαν βαριά, μέσα από τα σωθικά τους, μα δεν γελούσε κανείς άλλος… Συνεχίστε την ανάγνωση
Μιλώντας σήμερα για φασισμό αναφερόμαστε στο καθεστώς, το ολοκληρωτικό αυτό καθεστώς διακυβέρνησης που θέτει το έθνος, που βασίζεται σε κριτήρια βιολογικά και ιστορικά κατ’ αποκλειστικότητα, υπεράνω κάθε άλλης αξίας. Πρόκειται για μια πολιτική ιδεολογία φυλετική, εθνικιστική και αυταρχική που πλέον κάθε άλλο παρά αρεστή φαίνεται να είναι από μια ευρεία πλειοψηφία των ανθρώπων. Πώς έφτασε όμως ο φασισμός, μέσα από τους Γερμανούς ναζιστές να φτάσει λίγα βήματα πριν την κατάκτηση του κόσμου, εφόσον είναι τόσο μισητός; Πού γεννήθηκε και πώς γιγαντώθηκε; Συνεχίστε την ανάγνωση
«Είχαν πει πως τίποτα δεν αλλάζει. Τουλάχιστον όχι με χαοτικό τρόπο.»
«Δεν το είπε κανείς, ποτέ αυτό. Θα ήταν ενάντια σε κάθε συμπεριφορά των Άλλων. Μπορεί να το είπαμε εμείς, σε μια περίοδο αφέλιας. Αλλά τώρα ξυπνάμε κάθε πρωί και την μία έχουμε την πιο αισιόδοξη διάθεση, την άλλη την πιο συναισθηματική, και την άλλη την πιο σπασμένη. Πια ο ύπνος μας δεν είναι καταφύγιο, είναι ένας παροξυσμός σκουπιδιών.»
Δεν έχω χρόνο,
δεν μου έχει μείνει.
Χρειάζομαι κι άλλο χρόνο.
Σε παρακαλώ! Συνεχίστε την ανάγνωση
«Κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν να αγαπηθούν» του είπα καθώς εκείνος με άκουγε με προσοχή. Θα έλεγα ότι δεν είναι αυτό που νομίζει και θα εξηγήσω αργότερα. Αλλά, εν κατακλείδι, ο καθένας μιλάει με όσα ξέρει. Γιατί να δικαιολογηθείς για κάτι τέτοιο; Αυτό, όμως, είναι άλλο θέμα άρθρου. Συνεχίστε την ανάγνωση
Ένας αθεράπευτα εσωστρεφής με μάσκα εξωστρεφή, όσο το αντέχεις. Αυτό είσαι. Τι κανείς; Πώς ζεις; Σε μια κοινωνία ζούμε που η εξωστρέφεια θριαμβεύει και η εσωστρέφεια κάτω από το χαλάκι κρύβεται, σα να μην υπάρχει. Συνεχίστε την ανάγνωση
Ή αλλιώς: γιατί νιώθουμε περισσότερη συμπόνια πολλές φορές για τους αγνώστους παρά για τους γνωστούς, τους δικούς μας.
Η πρώτη απάντηση είναι γιατί οι άγνωστοι δεν μας έχουν πληγώσει. Σε αντίθεση με τους δικούς μας, δεν έχουμε γι’ αυτούς εγκλωβισμένο θυμό. Δεν τους ξέρουμε για να τους κρίνουμε, δε νιώθουμε την ανάγκη να τους εκδικηθούμε για κάποιο λόγο. Συνεχίστε την ανάγνωση
Είναι, πια, πολύ πιθανό να βρεθείς στα χαντάκια,
ανάμεσα στους δρόμους, ανάμεσα στους ανθρώπους,
να σε συνοδεύει σαν νηματώδες φάντασμα
το απόσταγμα της πίκρας που συσσωρεύουν τα λόγια,
όσα ακούς, όσα λες… Συνεχίστε την ανάγνωση
Εκείνες που δημιουργήθηκαν και διαδόθηκαν μέσα από την μυθολογία, εκείνες είναι αυτές που έχουν φτάσει την κοινωνία στην μαζικοποίηση -ή αλλιώς μαζοποίηση. Σύμφωνα με την μυθολογία, οι Σειρήνες είχαν γυναικείο θελκτικό πρόσωπο και σώμα αρπακτικού πουλιού. Η πιο γνωστή ιστορία ήταν εκείνη με τον Οδυσσέα που, επιθυμώντας να διαβεί με το καράβι και τους συνοδοιπόρους του από τις Σειρήνες, ο πολυμήχανος τους έπεισε να βάλουν κερί στα αυτιά τους για να μην παρασυρθούν από την όμορφη φωνή τους. Συνεχίστε την ανάγνωση
Και στην τελική, τι;
Τι μένει;
Ή μάλλον, όχι.
Τι υπάρχει, για να έρθει
και μετά να μείνει; Συνεχίστε την ανάγνωση
Μέσα σε μια χρονοκάψουλα,
παρωχημένη κατά μια έννοια / κατά όλες τις υπόλοιπες έννοιες
συνυφασμένη με το παρόν το παρελθόν το μέλλον
συγχρονισμένη με κάθε κίνηση, κάθε πετάρισμα των βλεφάρων,
κάθε ανάσα που γεμίζει τους πνεύμονες Συνεχίστε την ανάγνωση
Ξεφυλλίζοντας βιβλία, συναντάω καθρέφτες. Μια υπόνοια αντανάκλασης στη σελίδα 28, μια οικεία φράση στην 57, και μια ολοκάθαρη μορφή μου στην 136. Με βλέπω και εκεί τα πάντα αλλάζουν. Συνεχίστε την ανάγνωση
Σπάω το κεφάλι μου να βρω κάποιο ‘’ψαγμένο’’ πρόλογο να ξεκινήσω, μα εν τέλη νομίζω ότι δε χρειάζεται. Το σημερινό άρθρο αφορά τη μουσική και συγκεκριμένα τη ραπ. Αν υπάρχουν λοιπόν δύο ράπερ που πρέπει να τσεκάρεις αυτή την εβδομάδα για εμένα αυτοί είναι ο Έκαστος και ο Wone. Ο Αντώνης (Έκαστος) και ο Julio (Wone) είναι μέλη του συγκροτήματος Στιχομυθία και όχι μόνο. Συνεχίστε την ανάγνωση
Όλοι περνάμε δύσκολες φάσεις μέσα στη ζωή μας και σε όλες αυτές τις φάσεις αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο είναι ένα στήριγμα. Όσο κι αν δεν το παραδεχόμαστε, όσο κι αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε δυνατοί και μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας, υπάρχουν στιγμές που λυγίζουμε. Έχουμε κρατηθεί για πολύ καιρό όρθιοι, έχουμε εξαντλήσει κάθε απόθεμα ενέργειας και δύναμης, έχουμε αποδείξει στον εαυτό μας ότι δεν έχουμε ανάγκη κανέναν και τίποτα. Συνεχίστε την ανάγνωση
Κουράστηκες; Σκέψου το ξανά. Τι νιώθεις, πώς το νιώθεις… Ο τρόπος που αντιδράς τώρα σε ό,τι κάνεις, ο τρόπος που η «κούραση» σε κάνει ό,τι θέλει. Η εύκολη αυτή παραίτηση είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τα πάντα στη ζωή! Μην ξεγελιέσαι -ή καλύτερα- μην ξεγελάς τον εαυτό σου. Συνεχίστε την ανάγνωση
Αν ο κόσμος ήταν ασπρόμαυρος όλα θα ήταν πολύ πιο εύκολα, υποθέτω. Θα γλιτώναμε τόσο πολύ χρόνο, χρόνο που ξοδεύουμε για να ταιριάξουμε τα χρώματα στα ρούχα, τους τοίχους, τα διακοσμητικά κοκ… Οι γυναίκες θα ξοδεύαμε πολύ λιγότερα χρήματα στα κομμωτήρια αφού τα μαλλιά μας θα ήταν ή σκούρα ή ανοιχτά και δε θα μπορούσαμε να αλλάζουμε συχνά χρώμα. Δε θα φοβόμασταν μην κοκκινίσουμε από ντροπή ή από τον ήλιο. Το marketing θα ήταν πολύ πιο απλό και ίσως η ποιότητα να ήταν αυτή που θα μετρούσε περισσότερο στην τελική, ελλείψει των φανταχτερών χρωμάτων που τραβάνε το μάτι! Συνεχίστε την ανάγνωση
Στους δρόμους θα κυνηγώ την αμείλικτη σκιά σου
ανάμεσα στις τόσες ανακατεμένες γραμμές
θα βγάζω νόημα με ένα τίποτα,
και στις φαντασίες μου θα μένω ξανά, Συνεχίστε την ανάγνωση
Την επικαιρότητα απασχολεί την τελευταία εβδομάδα η εμφάνιση φοιτητικού στεκιού της αναρχικής συλλογικότητας «Ρουβίκωνας» στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ. Και διαδραματίστηκαν πολλά στις λίγες μέρες που πέρασαν απ’ τη στιγμή που το στέκι αυτό εμφανίστηκε. Φουσκωμένα ρεπορτάζ από ρεπόρτερ που ζητάν αίμα, καθηγητές να κάνουν αλυσίδες μπροστά απ την πόρτα της αίθουσας του στεκιού, συμβολική αναστολή λειτουργίας της σχολής για μία ημέρα κ.α… Συνεχίστε την ανάγνωση
Ένας ψίθυρος, τρόμαξα στην αρχή.
Από την καρέκλα μου ελαφρά ενστικτωδώς ανασηκώθηκα. Μήπως και το διώξω μακριά.
Μα τι συμβαίνει;
Ψίθυρος ξανά…
Μα τι λέει, τι θέλει από εμένα; Συνεχίστε την ανάγνωση
Τελικά είναι ευτυχία η άγνοια;
Πόσο καλά ήταν όταν ήμασταν παιδιά, ε; Δεν ξέραμε τι κρύβει από πίσω του όλο αυτό που ζούμε. Δεν ξέραμε πώς λειτουργεί η κοινωνία, η πολιτεία, πώς βγαίνουν τα λεφτά, τι υποχρεώσεις υπάρχουν, τι πρόκειται να βιώσουμε και οτιδήποτε άλλο συνεπάγεται με «τον κόσμο των μεγάλων». Συνεχίστε την ανάγνωση
Η υπερβολή αποτελεί ίσως τον πιο αποτελεσματικό τρόπο να ζει κανείς πια. Προκειμένου να βεβαιωθεί πως όντως συμβαίνει-κάνει-νιώθει-χαρακτηρίζεται από κάτι, τραβά την ένταση τόσο πολύ, ώστε με το να έχει ξεπεράσει το μέσον να είναι σίγουρος πως δεν βρίσκεται στην κάτω μεριά του. Πως δεν σκαμπανεβάζει πάνω-κάτω από την αμφίβολης ουσίας κατάσταση του «όσο πρέπει», γιατί φοβάται την αμφιβολία. Και καλά κάνει. Συνεχίστε την ανάγνωση
Όταν χτύπησε σήμερα το πρωί το ξυπνητήρι, σηκώθηκα νιώθοντας ότι κάτι είχε αλλάξει. Μια βιαστική ματιά στον καθρέφτη του μπάνιου και σχεδόν δεν αναγνώρισα τη γυναίκα που έβλεπα. Το βλέμμα της, ήταν διαφορετικό, πιο σκοτεινό. Φοβήθηκα. Πρώτη φορά έβλεπα τα σχεδόν παιδικά μάτια μου να κοιτάζουν με τόσο σκοτάδι. Ένιωσα κίνδυνο. Προσπάθησα να χαμογελάσω όπως κάθε πρωί αλλά ακόμη και το χαμόγελο στο είδωλό μου φαινόταν επικίνδυνο. Συνεχίστε την ανάγνωση
«Υπάρχουν μονάχα στιγμές πληρότητας. Εκείνοι που δεν το ξέρουν κι επιμένουν να θέλουν να ζουν διαρκώς, θα μείνουν καταδικασμένοι στον γκρίζο και επαναληπτικό βηματισμό της καθημερινότητας»
«Η παγίδα: Πόσο ευτυχής θα ήμουν αν είχα αυτό που δεν έχω» Χορχέ Μπουκάι.
Σαν ορισμός η ευτυχία θεωρείται η ψυχική ικανοποίηση του ανθρώπου. Η επίτευξη των στόχων του, η ικανοποίηση των αναγκών και των επιθυμιών του. Όλοι οι άνθρωποι παλεύουν να κατακτήσουν την υπέρτατη προσωπική ψυχική ευδαιμονία. Για τον καθένα η ευτυχία είναι διαφορετική. Στην εποχή μας ευημερία θεωρείται η υλική κτήση, τα χρήματα. Ο ευτυχισμένος πλέον θεωρείται ο πλούσιος. Διότι με τα χρήματα μπορείς να κατακτήσεις τα πάντα και να υλοποιήσεις τα πάντα. Για τους περισσότερους, ωστόσο, η ευτυχία δεν έρχεται ποτέ σύμφωνα με τα παραπάνω. Συνεχίστε την ανάγνωση
Σήμερα το πρωί καθόμουν σε ένα πανέμορφο παραδοσιακό καφενείο, χωμένο μέσα στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου. Κοιτώντας δεξιά και αριστερά παρακολουθούσα τα παλιά ενετικά κτήρια, τους ντόπιους κατοίκους με τη βαριά προφορά αλλά και τους χαμένους στο πλήθος τουρίστες να φωτογραφίζουν κάθε γωνιά της πόλης. Έτσι λοιπόν δεν είχα άλλη επιλογή πέρα από το να αφιερώσω το σημερινό κείμενο, που αλλού; Στην Κρήτη. Συνεχίστε την ανάγνωση
Το Περού αποτελεί μια από τις χώρες με τον μεγαλύτερο γεωφυσικό, καθώς και πολιτισμικό πλούτο. Βρίσκεται στη Νότια Αμερική κι εκτείνεται σε ένα πολύ μεγάλο γεωγραφικό εύρος, συνορεύοντας νότια με τη Χιλή και φτάνοντας ως τον Ισημερινό. Δυτικά βρέχεται από τον Ειρηνικό ωκεανό και την διασχίζουν οι Άνδεις η μεγαλύτερη οροσειρά της αμερικανικής ηπείρου.
Το Περού σήμερα χαρακτηρίζεται από την πολυπολιτισμικότητά του, καθώς η ιστορία του προκύπτει από τη σύγκριση των ιθαγενών πολιτισμών του με τους Ισπανούς αποίκους. Συνεχίστε την ανάγνωση
Είναι τρελό όταν εμείς οι ίδιοι «σκοτώνουμε» τον εαυτό μας;
Κάθε μέρα που περνά…
Το ίδιο επαναλαμβανόμενο εμμονικό μοτίβο, η ίδια κυκλική ατελείωτη πορεία προς την υποταγή. Υποταγή στην τρέλα της οχλοβοής που μέσα στο μυαλό σου οργιάζει και συ φίλη τη θεωρείς. Συνεχίστε την ανάγνωση
Όταν τα πράγματα σοβαρεύουν το κλειδί είναι να σοβαρεύεις ή να μην σε καταπίνει το βάρος της σοβαρότητας; Να βρίσκεις το αστείο και να διακωμωδείς κάθε κατάσταση ή να βυθίζεσαι στον πάτο της απελπισίας, γεγονός που θα σε κάνει να τερματίσεις και να ξαναγεννηθείς από τις στάχτες σου; Ποια είναι λοιπόν η χρυσή τομή, ποιο είναι το σωστό; Αναρωτιέμαι βέβαια αν υπάρχει αυτό το πράγμα ή αν ισχύουν για κάθε άνθρωπο άλλα μέτρα κι άλλα σταθμά.
:«Πυροβολήστε με δειλοί. Θα σκοτώσετε μόνο έναν άνθρωπο, όχι τις ιδέες μου»
…Ήταν τα τελευταία του λόγια πριν δολοφονηθεί εν ψυχρώ. Ο Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα ντε λα Σέρνα δολοφονήθηκε σαν σήμερα, στις 9 Οκτώβρη 1967 από 9 βολιβιανές σφαίρες στο στήθος και το στέρνο, από απεσταλμένους της Ουάσινγκτον. Δεν θα κουράσω μυαλά μιλώντας για τη (γεμάτη, παρεμπιπτόντως) ζωή του. Παρακάτω θα διαβάσεις ενδεικτικά γεγονότα- φόρο τιμής- που απλά δείχνουν πόσο τυπάρας -σε Ελληνικά του 21ου αι.- ήταν ο λατρεμένος Κομαντάντε της Κούβας (και της υφηλίου… καλά, και δικός μου προσωπικά αγαπημένος). Συνεχίστε την ανάγνωση
To πρωί ήδη έβλεπα τη μέρα να περιγράφεται στους λεκέδες του νερού, όπως άνοιγα την βρύση.
Δεν τα κατάφερε να την τραβήξει απ’ τις λάσπες,
μαζί της έπεσε και αυτός.
Άπλωνε το χέρι του να την βοηθήσει
και μαζεύοντας το,
Να προσέχεις, γιατί κάθε φορά που θα κλείνεις τα μάτια σου από εδώ και πέρα μπροστά θα τρέχουν σκιές.
Και δεν είναι, ότι πρόκειται ποτέ να σε αγγίξουν.
Περιστροφή στον κόσμο της προβολής.
Αυτό κάνουμε καθημερινά ψάχνοντας επιβράβευση για τα λάθη που βαφτίζουμε ως θέλω. Κάποια στιγμή θα πρέπει να φτιάξει ο καθένας ξεχωριστά την πραγματικότητά του. Έτσι θα μπορέσουμε επιτυχημένα να συνεχίσουμε στο καζίνο της ανεκτίμητης κατάστασης που λέμε ζωή. Συνεχίστε την ανάγνωση
Τι είναι το «μέσα» μας, το εσωτερικό μας, εν τέλη;
Τόσα έχουμε ακούσει αν δεν το νιώσουμε όμως καμία σημασία δεν έχει.
Διότι οι λέξεις είναι λέξεις, φορείς, εργαλεία προς μεταχείριση, μεταφορά νοήματος ουσίας εικονικής/φαινομενικής/νοητικής. Συνεχίστε την ανάγνωση
Το βήμα χωλό, ήσυχο, πολλές φορές παράταιρο στην σιωπή και την φασαρία, ανακουφίζει όμως όσους ακούν μοναχικά τις άκρες των δρόμων, όσους κρυφακούν τις ζωές των άλλων τόσο, ώστε κουρασμένοι πια να ξέρουν, πως μόνο με τα συρσίματα των φαντασμάτων νιώθουν την απαραίτητη οικειότητα, την απαραίτητη κατανόηση, την απαραίτητη ηρεμία. Συνεχίστε την ανάγνωση
Μια πολύ μεγάλη σύγχυση που αντιμετωπίζει η σημερινή κοινωνία, είναι ο συσχετισμός του συναισθήματος της αγάπης με τον έρωτα ή με την υπέρτατη καλοσύνη. Η αγάπη είναι προσωπικό θέμα, συμβαίνει σε εμάς και αφορά εμάς. Μπορούμε να τη βιώνουμε απλά, μπορεί και να τη δίνουμε. Μπορώ πάρα πολύ άνετα να σε αγαπώ, να επιθυμώ για εσένα καλό, ωστόσο να μη σε συμπαθώ και να μη σε θέλω στη ζωή μου. Δε συνδέεται με συγκεκριμένες καταστάσεις, ούτε απαιτεί προϋποθέσεις. Απλά υφίσταται. Συνεχίστε την ανάγνωση
Ξεκίνησε ως άνθρωπος,
παροδικά εξελίχθηκε σε κακό άνθρωπο
Κατέληξε κακός,
λες και η ανθρωπιά είχε ξεφτίσει Συνεχίστε την ανάγνωση
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1971 ο Γιώργος Σεφέρης μάς αφήνει παρακαταθήκη ένα πλούσιο έργο και πλέον είναι δική μας δουλειά να το ερευνήσουμε, να το προσεγγίσουμε,να εμπνευστούμε. Διαβάζοντας το ποίημα «Τελευταίος Σταθμός» και ύστερα από σκέψη, για το αν η πράξη μου αποτελεί ύβρη ή απόδοση φόρου τιμής, προέκυψε το παρακάτω κείμενο ως προσπάθεια διαλόγου με το έργο του. Συνεχίστε την ανάγνωση
Σε μισώ.
Για όλες τις ευκαιρίες που μου στέρησες,
για όσα έχασα,
για όσα αποτίναξα από πάνω μου
πιστεύοντας ότι θα νιώσεις εσύ καλά. Συνεχίστε την ανάγνωση
Θέλω για απόψε να πέσουν οι μάσκες και να με ταξιδέψεις το μέρος όπου ο χρόνος δεν υφίσταται και τα ρολόγια δεν έχουν δείκτες. Να ξέρεις πως στο μέρος εκείνο ο πόνος θα σε κυριεύει χιλιοστό με το χιλιοστό και στο τέλος θα σου είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις το ίδιο σου το πρόσωπο. Γιατί χωρίς τη μάσκα θα βρεθείς αντιμέτωπος με όλα όσα νιώθεις, όλα όσα έχεις μέσα στο κεφάλι σου. Συνεχίστε την ανάγνωση
H πιο όμορφη απάντηση στην κερδοσκοπία είναι η αναζήτηση για το δίκαιο του συνόλου. Άμα καταφέρουμε να την φέρουμε στην ζωή μας θα έχουμε καλύψει 10 βήματα ακόμα προς στην Γη της Επαγγελίας. Βέβαια, δεν είναι εφικτό να το κάνουμε. Συνεχίστε την ανάγνωση
Ακαταμάχητη έλξη.
Στο άγνωστο, στη αλήθεια; Τι είναι αυτό που ψάχνουμε;
ψάχνουμε, μα εν τέλη τίποτα ουσιαστικό δεν βρίσκουμε.
Ή μήπως βρίσκουμε και απλά μάτια να δούμε δεν έχουμε; Συνεχίστε την ανάγνωση
Με εκνευρίζουν οι αμέτοχοι άνθρωποι. Αυτοί που είναι βολικοί και εντάξει με όλα. Αυτοί που δε θέλουν να λάβουν μέρος σε καμία διαμάχη. Αυτοί που δεν έχουν ποτέ άποψη και δε διαλέγουν ποτέ πλευρά.
Νιώθω ότι άνθρωποι σαν αυτούς δεν μπορούν καν να απαντήσουν σε δημοσκόπηση σε στόρυ του Instagram. Συνεχίστε την ανάγνωση
Ανέκαθεν θυμάμαι να με γοητεύει η νύχτα, η ιδέα της νύχτας. Ότι είναι μια ώρα ιδιαίτερη, σχεδόν μυστική, δεν είναι για όλους. Τη νύχτα περπατούν οι περιπετειώδεις, οι διαφορετικοί, εκείνοι που δε φοβούνται. Ποτέ δεν ήμουν πρωινός τύπος, να με ξυπνάς πολύ νωρίς το πρωί είναι σα να με σκοτώνεις. Αντίθετα, ξύπνησέ με στη μέση της νύχτας να βγούμε συνωμοτικά, να αλητέψουμε, θα σε λατρέψω. Συνεχίστε την ανάγνωση
…και ήθελα να προχωρήσω μπροστά, όχι απαραίτητα σε μια καλύτερη κατάσταση, αρκούσε που θα ξέφευγα. Συνεχίστε την ανάγνωση
Μια φορά και έναν καιρό,
ήταν ένα αγόρι
και ένα κορίτσι.
Το αγόρι έβλεπε πράγματα στο κορίτσι
που εκείνο δεν είχε.
Το κορίτσι έβρισκε λεπτομέρειες στο αγόρι
που εκείνο δεν είχε. Συνεχίστε την ανάγνωση
Φίλε, πρόσεχε να μην χάσεις την κριτική σου. Είναι σημαντικότατη για την εξέλιξη σου. Εφόσον την χάσεις μετά οι αποφάσεις σου είναι σαν τα πλαστά χρήματα: φαίνονται αληθινά, άλλα δεν είναι. Διώξε από τη ζωή σου την κακόβουλη αμφιβολία και βάλε μέσα την εξέλιξη. Αυτή είναι η κατάσταση που καλό είναι να κυνηγάς. Συνεχίστε την ανάγνωση
Γυρνώ συνοφρυωμένη σε ένα κόσμο που σιχάθηκα
και συλλογιέμαι το όνειρο.
Δεν σ΄ονειρεύτηκα απόψε, μα ονειρεύτηκα ένα κόσμο ατάραχο.
Μια θάλασσα, ένα τραγούδι και ρακί.
Ίσως και οι φίλοι μου ονειρεύτηκαν το ίδιο. Συνεχίστε την ανάγνωση
Όταν τα όρια σου φτάνεις, σαστίζεις
Τα κοιτάς , σε κοιτούν και
σου συστήνονται με τον πιο άγριο τρόπο. Σε καλησπερίζουν και εσύ πρέπει να ανταποκριθείς. Συνεχίστε την ανάγνωση
Έχουμε πολύ σοβαρό λόγο να σταθούμε στα πόδια μας, το στρατόπεδο για τη μάχη είναι έτοιμο και μένει να επιλέξω τους στρατιώτες που θα με ακολουθήσουν στη μάχη.
Φυσικά αφήνω τον εαυτό μου ως τελευταία επιλογή. Συνεχίστε την ανάγνωση
Επαναλαμβάνουμε τις τελετουργίες που ορίσαμε
για να νιώθουμε πως συντηρούμαστε στο χάος των τυχαίων κινήσεων,
ίσως όλες αυτές οι προσπάθειες να κινούμε τον τροχό της μέρας
δεν είναι τίποτα πέρα από αυτό,
από έναν τρόπο αυτοπροσδιορισμού. Συνεχίστε την ανάγνωση
Θα ήθελα να είμαι μια σούπερ ηρωίδα με μπέρτα και ψηλές μπότες και η μυστική μου δύναμη; Να μετατρέπω τον κάθε έναν άνθρωπο σε σούπερ ήρωα, στον προσωπικό του σούπερ ήρωα. Πώς θα το έκανα αυτό; Θα του έδειχνα, θα τον έκανα να αντιληφθεί και να συνειδητοποιήσει όλες τις άπειρες δυνατότητές του, Συνεχίστε την ανάγνωση
Σε ένα χειρουργικό τραπέζι… αφήνοντας εκτεθειμένο τον εαυτό μου γυμνό… ατάραχο, έχοντας εμπιστοσύνη τόσο σε εμένα όσο και στους γιατρούς μου για την επιλογή του να αποτελέσω ένα ιατρικό πείραμα. Συνεχίστε την ανάγνωση
Ξεκινάμε την εβδομάδα μας με την παρουσίαση της μπάντας που θα ακούς για τις επόμενες μέρες πριν πας στη δουλειά σου και το βράδυ πίνοντας τη μπύρα σου στο μπαλκόνι (όσο ακόμα χτυπάνε οι ζέστες). Los Tre, κυρίες και κύριοι, με jazz- funk διάθεση και αυθεντικούς ήχους που σίγουρα θα σε ταξιδέψουν στην Εγγύς Ανατολή και την Αφρική, με νότες ψυχεδέλειας και πίστη στην παράδοση. Βάλτε τις ζώνες σας. Αυτοί είναι οι Los Tre! Συνεχίστε την ανάγνωση
Αφουγκράσου τα χρώματα τ’ ουρανού να σβήνουν.
Τ’ αστέρια κρέμονται στο σκοτάδι
Κι εσύ απλώνεις το χέρι να τ’ αγγίξεις
Μα είσαι τόσο μακριά.
Να κι εγώ τεντώνομαι, μα δε σε φτάνω.
Είσαι τόσο μακριά. Συνεχίστε την ανάγνωση
Άφησα το μελάνι να απλωθεί
στις αράδες του χαρτιού
Στον φόνο που έκανα
-σκότωσα την χαρά της ημέρας- Συνεχίστε την ανάγνωση
Μια αστραπή είναι η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε.
-Ν. Καζαντζάκης.
Αν γύριζα το χρόνο πίσω, θα σου έδινα περισσότερα φιλιά κάθε φορά που γυρνούσες από μια δύσκολη μέρα. Θα πότιζα τα λουλούδια τα πρωινά πριν τα δω να πεθαίνουν στο μπαλκόνι μου γιατί τα παραμέλησα. Θα χαιρετούσα πιο πολλούς αγνώστους και θα χαμογελούσα στους αστέγους, παρόλο που μπορεί να μην έκανα την αλλαγή. Συνεχίστε την ανάγνωση
Πώς κοιμήθηκες; Έφαγες τίποτα πριν φύγεις; Βρήκες θέση να κάτσεις στο
λεωφορείο;
Απλές ερωτήσεις. Απλές και γλυκιές. Τόσο πρωτόγνωρο να σε ρωτάνε αν βρήκες
θέση στο λεωφορείο όταν δεν είναι η μαμά σου. Εκεί καταλαβαίνεις ότι κάτι έχεις
κάνει καλά. Έχεις μεγαλουργήσει. Συνεχίστε την ανάγνωση
Μαύρη καταιγίδα, μαύρα σύννεφα ονειρεύτηκα
Σε ρωτώ: «χρώμα αγαπημένο;»
«Μαύρο» απαντάς και εγώ απορώ…
Τι σε έκανε να το πεις αυτό; Συνεχίστε την ανάγνωση
Τον τελευταίο καιρό νιώθω γύρω μου μια ατελείωτη σαπίλα. Προσπαθώ να αντιληφθώ από πού έρχονται αυτές οι απαίσιες οσμές που μου φέρνουν αηδία κι ενοχές. Είναι η μυρωδιά της αποσύνθεσης των χαμένων ονείρων που πεθαίνουν κάθε μέρα, είναι η δυσωδία του ευτελισμού των ψυχών, τα φθηνά αρώματα συνοδευόμενα από υπάρξεις αποφασισμένες να είναι φθηνές. Η εικόνα των ανθρώπων που αποσυντίθενται αργά αλυσοδεμένοι σε ένα σπήλαιο παρόμοιο με εκείνο του Πλάτωνα, μολύνει φανερά την ομορφιά και την ακεραιότητα της αγνής φύσης που ακόμα μας εμπιστεύεται. Συνεχίστε την ανάγνωση
Τι θέλουν τα αυτιά σας να ακούσουν;
Τα μάτια, αλήθεια, κουράστηκαν,
οι λέξεις, ναι, όλο αυτό το άθροισμα γραμμών,
μπορεί να περνούν ξερές,
τραχιές, άσχετες,
ειδικά όταν δεν μπορούν βρούν
πώς και τι να επικοινωνήσουν. Συνεχίστε την ανάγνωση
Αναθεώρησε·
για την αγενή ταμία στο σούπερ-μάρκετ
που σήμερα σου χαμογέλασε. Συνεχίστε την ανάγνωση
Όλα για ένα λόγο γίνονται. Τίποτα δεν είναι τυχαίο κι όμως όλα μπορεί να συμβαίνουν αναπάντεχα. Αναπάντεχο, σαν ορισμός μπορεί να είναι ένα πρόσωπο, ένα γεγονός που πιθανότατα διαδραματίζεται χωρίς κανένας να μπορεί να το προβλέψει ή να το φανταστεί. Σαν τα συναισθήματα. Δημιουργούνται ακόμα και όταν η λογική σου συνδράμει στην απογείωση σου. Συναισθήματα που δεν ήξερες καν ότι υπάρχουν και όταν έρχεται η λογική και σου το επιβεβαιώνει, το αναπάντεχο παίρνει μορφή, σάρκα και οστά και σε ωθεί σε ένα μονόδρομο που στην συνέχεια θα το λατρέψεις. Συνεχίστε την ανάγνωση
Προσπάθησε να φανταστείς μια ζωή χωρίς την έννοια του χρόνου. Πιθανότατα σου είναι αδύνατον. Σε εμποδίζει το ρολόι στον καρπό σου. Το μυαλό σου ξεχωρίζει την χρονιά, τους μήνες, το γεγονός ότι 24 ώρες κάνουν μία μέρα.
Άνευ.
Προσπαθούν να σε χωρέσουν σε ένα καλούπι, σε ένα κουτί-κλουβί που το μυαλό τους φτιάχνει. Τα μάτια τους αυτό που θέλουν κοιτούν και αυτό που θέλουν βλέπουν.
Αυτό που τους βολεύει να πιστεύουν θα σου προβάλουν. Συνεχίστε την ανάγνωση
Πηγαίνοντας για δουλειά σε μια περιοχή αρκετά χιλιόμετρα μακριά από την κατοικία μου, σπαταλάω αρκετές ώρες από τη μέρα μου μέσα σε ένα λεωφορείο. Αυτό σημαίνει κλεισούρα, ζέστη, καυσαέριο, πολυκοσμία, φασαρία, ιδρώτας, δύσπνοια, άγχος και βρωμιά.
Έχοντας δύο βδομάδες διαθέσιμες για ξεκούραση και χαλάρωση, ήθελα να βρω την ησυχία μου και να ξεφύγω, ίσως με λαχτάρα ίδια με εκείνη ενός δραπέτη, από όλο αυτό το βασανιστήριο. Κάτι που κατάλαβα ότι το καταφέρνεις μόνο όταν έρθεις σε πλήρη επαφή με τη φύση. Συνεχίστε την ανάγνωση
Όταν ανεβαίνεις σε ένα rollercoaster για πρώτη φορά, πιθανόν να είναι μια τρομακτική εμπειρία. Είσαι σφιγμένος, φοβισμένος, δε βλέπεις τίποτα, ουρλιάζεις από αγωνία, δεν αναπνέεις και περιμένεις να τελειώσει. Τη δεύτερη φορά προσπαθείς να ξεσφίξεις τα δόντια και το στομάχι και να αναπνεύσεις ώστε να νιώσεις την αίσθηση της αδρεναλίνης που σου δίνει. Την τρίτη φορά βλέπεις, παρατηρείς και απολαμβάνεις τη διαδρομή, ουρλιάζοντας αυτή τη φορά από διασκέδαση. Την τέταρτη έχεις πια χαλαρώσει πίσω στο κάθισμα, τραβάς γερές τζούρες αέρα και σηκώνεις τα χέρια στο κατέβασμα. Συνεχίστε την ανάγνωση
Και βούτηξε τα πόδια του σε μαύρη λίμνη
με μια αδιαφορία άγνωστη
-για εκείνον, τόσα χρόνια-
Αισθάνθηκε, χωρίς να νιώσει, τη βαριά ανατριχίλα,
που πριν περιδιάβαινε κρυφή τις σκέψεις του,
τώρα να ρέει σ’ όλο του το σώμα σαν παγωμένο αίμα.
Αλλά δεν τον ένοιαζε. Συνεχίστε την ανάγνωση
27/08/1905
Και ο ανήσυχος νέος γεννιέται. Ο αγωνιστής, ο πρωτοπόρος, ο ιδεολόγος, ο αρχικαπετάνιος, ο τελευταίος αγωνιστής.
Προδομένος ήρωας; Ίσως. Μα η κουλτούρα της ήττας πρέπει να ξεπεραστεί. Συνεχίστε την ανάγνωση
Μονιμότητα, δυνατότητα, αμφιβολία. οριστικό και αόριστο.
Και εσύ κάπου στη μέση,
Ψάξε. Ψάξε τον εαυτό σου να βρεις,
γιατί σε λιγάκι θα χαθείς.
Το όνειρο ποτέ δεν τελειώνει τις ώρες που θες
και με δικούς τους τρόπους, περιπαιχτικούς, λειτουργούν όλοι οι κόσμοι •
στην φύση η ειρωνεία αποτελεί χαρακτηριστικό καπρίτσιο,
στα καθημερινά μας πρόσωπα Συνεχίστε την ανάγνωση
Ο Αύγουστος είναι συναίσθημα. Άλλοτε καλό κι άλλοτε κακό. Καλό γι’ αυτούς που το απολαμβάνουν, κακό για εκείνους που νιώθουν να τον χαραμίζουν. Ένας μήνας πιο βαρύς κι από τον ίδιο το Δεκέμβριο που φέρνει μαζί του τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Έχει διαστάσεις, μυρωδιές, ήχους και γεύσεις. Έχει βαρύτητα και μια αίσθηση του σημαντικού πλεγμένη με μια ατελείωτη ανεμελιά. Έχει 40 βαθμούς θερμοκρασία κι όμως, όταν τον σκέφτεσαι, νιώθεις μια απαλή δροσιά στο μάγουλο σαν αεράκι. Συνεχίστε την ανάγνωση
Τόσο βαθιά,
όσο τίποτα και κανείς δε φτάνει.
Τόσο χαμηλά,
όσο κανείς ποτέ δε φαντάζεται. Συνεχίστε την ανάγνωση
Πάνε βράδια που δεν σε είχα ονειρευτεί.
Κι’ όμως σήμερα σε ονειρεύτηκα.
Και ήταν τόσο δυνατό, σαν αυτά τα όνειρα που τα αισθάνεσαι αληθινά.
Αυτά που φοβάσαι να ρισκάρεις. Συνεχίστε την ανάγνωση
Αποδοχή καταστάσεων, συνθηκών, συγκυριών, ατόμων. Συνήθως εκείνη η λέξη στηρίζεται σε ένα προσωπικό ταξίδι αποδοχής, κυρίως σε δυσάρεστες καταστάσεις. Εκεί είναι που οι άνθρωποι θα ακούσεις να την αναφέρουν. Συνεχίστε την ανάγνωση
Τι έγινε, φιλαράκο; Ταρακουνήθηκες με τον τίτλο; Εάν ναι, χαίρομαι για σένα, υπάρχει ελπίδα. Θα ήθελα να σε κατατοπίσω για το πού βρισκόμαστε τοπικά, αλλά και χρονικά. Έτος: 2018, η εποχή της σιωπής. Μέρος: Πλανήτης γη, ένας πλανήτης όπου τα όντα του επιλέγουν την αδράνεια και την αδιαφορία. Συνεχίστε την ανάγνωση
«Καλύτερα απ’ όλους θα έπρεπε να ξέρετε ότι δεν είμαι εδώ για να έχω ένα ασφαλές μέρος που θα κλαίγομαι κάθε φορά που τα πράγματα εκτροχιάζονται με εμένα να μένω μετέωρη και -κατά κάποιον τρόπο- ξεκρέμαστη. Λυπάμαι που το λέω, μα ποτέ δεν υποσχέθηκα ένα κορίτσι αλεξίσφαιρο απέναντι στα αρνητικά συναισθήματα. Συνεχίστε την ανάγνωση
