Πάνω σε ένα ντιβάνι, σε ξένο σπίτι βρίσκομαι και προβληματίζω το μυαλό μου για την ομορφιά. Βλέπω το σύνολο της κοινωνίας να κοιτάει τα εξωτερικά και ό,τι εσωτερικό χαρακτηριστικό τους "συμφέρει" και λυπούμαι βαθύτατα. Τι περιορίζει ακριβώς να δούμε την ομορφιά σε κάποιον; Μάλλον η αιτία είναι αυτό που είπα προ ολίγου, δηλαδή ότι συγκεκριμένα…
Ένα σκοτάδι είχε απλωθεί, έλαμπε όμως ένα φεγγάρι, σαν μπάμπιμπελ, από κείνο που το βλέπεις και γεμίζεις ελπίδα.Το κοιτούσα ενδελεχώς για να απορροφήσω το μοναδικό του φως, που πολλές φορές ξεχνώ ότι υπάρχει, έχοντας ταυτόχρονα φροντίσει να βάλω το lady writer να παίζει στο υπόβαθρο αυξάνοντας τιμητικά τα ντεσιμπέλ για τη μέγιστη δυνατή παύση της…
(Το κείμενο είναι ίσως προϊόν μυθοπλασίας) Σαν πεισματάρης και εκνευριστικός χαρακτήρας από βιβλίο ήταν, πιασάρικησύγχρονη λογοτεχνία ή η αντίστοιχη indie ταινία.(Χαμένη) παιδικότητα, (φιμωμένη) φαντασία και αυθορμητισμός.Βάζω παρενθέσεις γιατί αυτά που λέω έχουν πολλές ερμηνείες, τουλάχιστονστο κεφάλι μου. Τη πρωταγωνίστρια θα την πούμε Λίζα.Χμ, ναι, μου αρέσει το Λίζα.《Θέλω ένα τσίζκεϊκ》είπε 《...θέλω πατατάκια, θέλω κάτι ρομαντικό,…
Αυτά τα λόγια είναι απλώς ένα παράδειγμα, ένα κατασκεύασμα της διαρκής αστάθειάς μουσε διάφορες θεωρίες. Γιατί να θεωρείται κακό να μην έχω μια σταθερή άποψη; Με κάνειλιγότερο δυναμική; Ας εκθέσουμε το ζήτημα της συγγνώμης. Άποψη 1.Το να ζητάς συγχώρεση είναι ζήτημα ισχύος. Σε μια εποχή εγωισμού και υπεροψίας το ναχαμηλώσεις το κεφάλι και να μιλάς…
Με ένα νεύμα κοφτόστρέφει το συναίσθημα στην ρουλέτα,και με το μαχαίρι του ευνουχίζει τα περιθώρια.Εξαφανίζεται ανάμεσα στις όξινες συστάδες από λόγιαμέσα σε μια βαβούρα εθιστική, οικεία,καταπίνεται εκεί,όπως μια ανταύγεια στο ξετύλιγμα κύματος. Για κάποιον λόγο ανεξίτηλο μένει ένα ορφανό χαμόγελο,στην γωνία το σχήμα της προσμονής παίζειμε τις ασαφείς σκιές.Με ένα νεύμα κοφτό, σαν αγχόνη,αποκόβεται ο…
Τελικά μπορούμε να ξεφύγουμε από το παρελθόν; Απλά να ξεχάσουμε, απλά να δοθεί ένα τέλος. Όμως πάντοτε κάποιος μας το θυμίζει πως υπάρχει, έστω και αν είναι το βλέμμα ενός αγνώστου μετά από καιρό, που μπορεί να είναι ο γνωστός ενός παλιού αγαπημένου ή καλύτερα ενός παλιού απωθημένου. Τι είναι τελικά το απωθημένο; Και αν…
Τι, μόνο άνω θρώσκει, θαρρείς, ο άνθρωπος; Ας πούμε ότι είμαι γάτα που διανύει την έβδομη ζωή της. Με τρίχωμα μαύρο σαν πίσσα. Μόνο έτσι εξηγείται πως κουβαλάω αμαρτίες και από τις έξι προηγούμενες ζωές μου. Τόσες, που δεν ξέρω εάν το μικρό κορμί μου με τη στραπατσαρισμένη του ουρά αντέχει πια να τις σέρνει.…
Έφτιαξα καφέ μαύροχωρίς ζάχαρη,μόνο με τις ενοχέςνα τον πικρίζουν,πάλι όμως νύσταζεη συνείδησή μου. Δεν μετράω συλλαβές,δεν θέλω να με απαγγείλουν,μόνο να με θυμάσαι,απογοητευμένημετά το βαρύ ξενύχτιπριν φτιάξεις γλυκό καφέ. Η ποίηση δεν έχει μετρική,ούτε η ζωή αναλογίεςεσύ χάνεσαικαι εγώ, μαζί σουστίχοι δεν σώσανε ποτέάμετρους ανθρώπους. Να πιείς για να μεθύσεις,να δεις τον απέναντι ομορφότεροτο μέσα…
Σήμερα ξύπνησα με νεύρα, αλλά εσύ πάλι με ηρέμησες όπως μόνο εσύ ξέρεις, γι'αυτό θέλω να μιλήσω για σένα σήμερα. Στο παρελθόν μίλησα για την αγάπη και τον έρωτα μου, για σένα... Προσπάθησα με λέξεις να περιγράψω ό,τι νιώθω και ό,τι φαντάζομαι, για μας. Είσαι πανέμορφη κάθε φορά, κάθε μέρα, κάθε δευτερόλεπτο. Κάθε που σε…
Φαίνεται πως μπήκε ξανά η άνοιξη στην πόλη. Οι πρώτες μυρωδιές των λουλουδιών, η μέρα που μεγάλωσε και πια νυχτώνει αργά, ο ήλιος… Και φέτος αν και όλα είναι τόσο διαφορετικά, χαιρόμαστε τις μέρες μας. Δύσκολο, μα όχι ακατόρθωτο. Μια βόλτα στη γειτονιά αλλάζει καμία φορά τη διάθεση όλης της μέρας! Ένας καφές, χαμόγελα αγαπημένων…
Το Μπρέιν Νταμπ (ναι,του έβαλα και τον τόνο) είναι, θα πω μια, μη-άσκηση όπου κάνουν όλοιοι αυτό-αποκαλούμενοι γουελνες εραστές (δε μου ερχόταν άλλη λέξη) εκεί έξω, όχι μορνινγκπειτζις ( 3 σελίδες γράψιμο κάθε πρωί ) όχι, όχι αυτά είναι ξεπερασμένα πράγματα. Οεγκέφαλός σου θα σταματήσει να είναι σαν μπουγάδα που μπήκε στις 1400 στροφές μόνοαν…
Θα σε ψάξω.Μέσα στον καθρέφτη των στιγμών.Θα σε ψάξω, θα σε βρω.Να με δεις, να σε δω. Ο ήλιος έρχεται, κι ο ήλιος φεύγει.Όπως ερχόμαστε και φεύγουμε κι εμείς.Και σαν εμάς, όταν έρχεται φέρνει ελπίδα.Κι όταν φεύγει, σαν εμάς πάλι, φέρνει νοσταλγία.Ο ήλιος όμως πάντα γυρίζει.Μου φαίνεται πως μοιάζουμε, κι ας διαφωνούν οι απέξω.Μοιάζουμε, σαν…
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν το ταλέντο να ακούν. Ωραία, τι; Να ακούει μπορεί ο καθένας. Κι όμως, όχι. Αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν να σε ακούν, έτσι που ξαφνικά σου έρχονται κάτι ιδέες που απορείς πώς τις κατέβασε το μυαλό σου, ή μια γαλήνη που δεν πίστευες πως θα νιώσεις. Ξέρουν να ακούν με τέτοιον…
Έφυγες πριν ξημερώσει, βιαστικήδεν πρόλαβα ποτέ μου να θαυμάσωτον ήλιο να χαϊδεύει τις τούφες σουπου χορεύουν με κάθε μου ανάσα. Ίσως γλίτωσα μνήμες αγέννητεςαπό την βέβαιη φθορά του χρόνουκαι τους χλευασμούς, στίχων ανήμπορωντο πρωινό μαζί σου να ξυπνήσουν.Μα πάλι γυρνώ πεισματικά εκείανάμεσα σε ξεχασμένα βράδιαξεδιαλέγω φράσεις μου ανείπωτεςέσβησαν δειλά χωρίς να βρουν κοινό.Μια μέρα ανατέλλει…
ένα. εγώαπό τη φύση μου φιλασθενηεσύη πιο ανίατη απ όλες τις αρρώστιες. δυο. ακόμα κι όταν δεν σε σκέφτομαικάθεσαι στο πίσω μέρος του μυαλού μου, περιμένεις υπομονετικά τη σειρά σουκατά τις δύο το πρωί και στον πρωινό καφέ δεν μπορεί, κάποτε θα σε θυμηθώ, πού θα πάει - τρία. μ'αρεσει να μένω σπίτιαλλά θα θελα να φεύγαμε μαζίδεν…
Τα χέρια μου βαμμένα κόκκινα,βλέπεις;Μπορεί μια περίεργη ιδιοτροπία των ημερώνσιωπηλά να μουγγρίζει για αυτό το χρώμα,μα δεν αντέχω άλλο να ακούω, για αυτό, δεν βλέπεις, και όμως,καθώς τα χέρια μου είναι βαμμέναμε το γαλακτερό χρώμα μιας σκονισμένης ακτίνας φωτός.Μουλιάζω στο τίποτα απαρατήρητης νύκτας,πολύ ικανοποιημένος με την θαλπωρή της λήθης,και αδιαφορώ για τα χίλια βλέμματα που…
Πάσχω από επιλεκτική αμνησία.Συνήθης διαταραχή και προσβάλλει κυρίως τα ίδια άτομαπου θα δουν νωρίτερα άσπρες τούφες από άλλους.Που οι μετεωρολόγοι δε μπορούν να προβλέψουντις χιονοπτώσεις στην κεφαλή τους. Θυμάμαι, λοιπόν, αυτά που με συμφέρουν,ξεχνώ εκείνα που δεν.Αποκτήστε τον έλεγχο των δεδομένων σας.Ε, πιο σφιχτά δε θα μπορούσα να κρατώ τα ηνία της μνήμης.Η αναβλητικότητα, μεσαίο…
Καιγόμαστε.Πολύ αργά όταν βιαζόμαστε,πολύ γρήγορα όταν αναμένουμε Φλόγες μας τυλίγουνείτε από τον ήλιο είτε από την φωτιάΔε το βλέπεις; Ή καλύτερα δε το νιώθεις;Δεν γίνεται να μη φρικάρεις στη σκέψη της καμένης σάρκας.Άνθρωπος είσαι.Καιγόμαστε, το αισθάνομαι, κοίτα με. Moschaz Photography credits: Mary Zacharaki
Ακόμα κρύβομαι. Οι λύκοι είναι έξω και καραδοκούν. Καμία ελπίδα δεν έχω μπρος τους συμπέρανα χθες, όμως μια τρελή ιδέα μου καρφώθηκε: θα τους νικήσω. Βρήκα και ένα κλαδί, μια ευκαιρία, από αυτό κοντάρι μάχης θα το κάνω, όπως έκανε την ανάγκη μολύβι ο Γιώργος που γεννήθηκε το χίλια εννιακόσια. Θα αναμετρηθώ με τους λύκους…
Απαγορεύεται να σκύψω,μένω στητός μέχρι να λιώσουν τα πόδια,δεν ενδίδω στην βαρύτητα,κλέβω λίγο ακόμη του χρόνου,εκπνέω,δεν πρέπει να καταρρεύσω. Ποιά είναι πραγματικά η πικρή υφήτων τεντωμένων αινιγμάτων που κρέμονται στον αέρα;Αναρωτιέμαι γύρω απ’ τον κύκλο, καθώς αυτός γυρνάκαι επαναλαμβάνει το ανεβοκατέβασμα της νότας,ακολουθώ διστακτικά το κρυφό συναίσθημαμπερδεμένος, χωρίς ξεκάθαρη ιδέα του τι κάνω,νοσταλγώ αόρατες, σχεδόν…
Είναι πρωί. Δεν κοιμήθηκα καλά χθες, με είχε πιάσει άγχος. Είχε πολύ αέρα έξω και όλα έκαναν θόρυβο.Πίνω την πρώτη γουλιά καφέ και θολώνουν τα γυαλιά μου.Καφές με γεύση πλυντήριο πιάτων γιατί ήμουν ανυπόμονη.Πίνω τη δεύτερη γουλιά πολύ γρήγορα και καίγομαι. Όχι, δε θα χαλάσει η διάθεση μου, απλά μάλλον δε θα μπορώ να νιώσω…
Έσφιγγε τα χέρια του γύρω από το δερμάτινο, απαλό τιμόνι καθώς το βλέμμα του διέσχιζετον σκοτεινό δρόμο που απλωνόταν μπροστά του, μνήμες από τα παιδικά του χρόνια καιτις βραδινές διαδρομές ήρθαν ξαφνικά στο μυαλό του. Θυμήθηκε πόσο τον είχανσυναρπάσει τότε τα φανάρια, έστεκαν ψηλά και υπαγόρευαν στο αυτοκίνητο τι πρέπει νακάνει, τον ενθουσιασμό του όποτε…
Κάθε άνθρωπος έχει έναν φάρο, τον δικό του φάρο. Αλλά αυτός ο φάρος είναι λίγο διαφορετικός, δεν εκπέμπει απλά φως, εκπέμπει το φως της ελπίδας –ή την έλλειψη αυτής– για τη ζωή, τον εαυτό του, τους γύρω του και για ό,τι άλλο ο καθένας προσπαθεί για να τον κρατήσει φωτεινό και διακριτό στο σκότος της…
Disclaimer: Δεν βάζω όλους τους άντρες στο ίδιο τσουβάλι, ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί υπέροχοι εκεί έξω, αλλά τώρα δε μιλάμε για αυτούς, μιλάμε για τους άλλους.(Και ίσως λίγο trigger warning) Αυτά. Που λέτε, την ώρα που πήγαινα να γράψω μια ποιητικότατη ωδή στο πλάσμα αυτό που είναι η γυναίκα (δεν θα προσπαθήσω να τη χαρακτηρίσω,…
Για την Ημέρα της… Δημιουργού, 8/3. Αιδοιο-δ’ηνία Όταν στις κλίνες των λεξικών πάψουν οι μήτρες να γεννούν υστερίεςκαι η αιδώς αποκληρώσει το παιδί που έκρυψε ανάμεσα στα πόδια μας,τότε ίσως κρυφτούν οι ταλαντωτές πεοπαλινδρομήσεωναπ’ τη σκιά των υ-πέρλ-αμπρων ωοθηκών μας.~~~~ Κάνει σε καμία/κανέναν εντύπωση γιατί η λέξη υστερία μοιάζει τόσο με τη λέξη «υστέρα»(στα…
Έργα τέχνης οι γυναίκες Με την Κραυγή του Munch να κρύβεται στα φοβισμένα τους μάτιαΜε την λαχτάρα τους για την τρυφερότητα του Φιλιού του KlimtΜε τον δυναμισμό της Ελευθερίας που οδηγεί τον λαό του Delacroix Με την κομψότητα του Κοριτσιού με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι του VermeerΜε την ένταση των κηλίδων του PollockΜε την οριοθετημένη έκφραση…
Κοιτιέμαι στον καθρέφτη και βυθίζωμια υπόσταση παράλληλο φύλλο,σαν συμπαγές διεπιφανειακό αίσθημα,σε παύση. Παγώνω το βλέμμα,ακίνητο πρόσωπο,σκάβω να βρω τις κρυμμένες πτυχές,να βρω ό,τι αγνοώ καθημερινά μεσ’τον θόρυβο.Νιώθω λευκή σαν γάλα μια χορδή να με διαπερνά,νερουλιάζοντας το σχήμα, την ιδεά.Αλλά παίρνω ανάσα ξανάκαι βλέπω, με την γλυκιά γεύση της περασμένης παύσης,καμία διαφορά σε εμένα,μα μόνο στην…
Women’s Week και throwbacks στο Topicap!
Ας μιλήσουμε για τη σημασία των λέξεων.
Ας πάρουμε για παράδειγμα το «όχι». Αρνητική απόφανση σε κάποιο ερώτημα. Μπορεί να εκφραστεί λεκτικά, μέσω κάποιου νεύματος, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και μέσω της απουσίας οποιασδήποτε καταφατικής απόκρισης στο εν λόγω ερώτημα.
Δείτε την αρχική δημοσίευση 420 επιπλέον λέξεις
Φεμινισμός είναι η ριζοσπαστική αντίληψη ότι οι γυναίκες είναι άνθρωποι. ~ Cheris Kramarae Έχω ακούσει πολλούς να αναρωτιούνται γιατί κάνουμε τόσο μεγάλο θέμα την ημέρα της γυναίκας. Γιατί δεν υπάρχει μέρα του άντρα; Έχω ακούσει εξίσου πολλούς να λένε ότι "όλη αυτή η ιστορία με το φεμινισμό γίνεται πολύ μεγάλο θέμα". Γιατί δε μιλάει κανείς…
Χθες, 8 Μαρτίου και Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, είδαμε γυναίκες, οι οποίες σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, τόλμησαν να αναδειχθούν και να κάνουν τα πρώτα βήματα προς το φεμινισμό, αποτελώντας παράδειγμα για πολλές γυναίκες μέχρι και σήμερα. Γυναίκες επιστήμονες, της διπλανής πόρτας, γυναίκες του χθες και γυναίκες του σήμερα. Παρακάτω, εμπλουτίζουμε τη λίστα μας, με πέντε ακόμη γυναίκες.
Βρες το προηγούμενο άρθρο εδώ.
Δείτε την αρχική δημοσίευση 418 επιπλέον λέξεις
