-
Τα άλλα (τους) πρόσωπα
Προδοσίες,μικρέςΉ έτσι νομίζεις,Γιατί σε έχουν κάνει να νομίζεις,Γιατί έχεις συνηθίσει το πόνο,και πια σου φαίνεται οικείοςΚαι σε σπάνεΣιγά, πολύ σιγάΝωχελικά
-
Κάνε scroll down
Μην κοιτάς! Μόνο φαντάσου τις κρυμμένες λέξεις, μουρμούρα στο μυαλό σου πέντε αναγκαίους στίχους, ξεμπέρδευε.
-
Η αστρονομία ενός αδιεξόδου
Σαν κοιμηθώ, μη με ξυπνάς, στη λήθη άσε με του ονείρου· επέλεξα την άγνοια ως αρνητής του κλήρου.
-
Πώς ο καπιταλισμός κατέστρεψε τη νεότητα
Σκέψου αυτό. Είσαι 23 χρονών. Στη σχολή έχουν μείνει κάποια μαθήματα όμως πλέον έχεις ξεχάσει πώς ήταν όταν αυτό σου φαινόταν σημαντικό. Η ζωή σου προχωράει μέρα με τη μέρα και εσύ νιώθεις κάθε φορά και πιο ανεπαρκής. «Μεγάλωσες πια, τι θα κάνεις με τη ζωή σου;». Μα δεν ξέρεις την απάντηση.
-
Η καρδιά μου στο καρνέ μου
Λένε ότι γίνεσαι αληθινά ενήλικος όταν χαίρεσαι με τις προσφορές των απορρυπαντικών στο σουπερμάρκετ. Ή όταν τα φρούτα στο ψυγείο σου χαλάνε αντί να ανανεώνονται δια μαγείας. Ή όταν αρχίζεις να ταυτίζεσαι με τον Καλαμάρη αντί για τον Μπομπ τον Σφουγγαράκη. Εγώ όμως κατάλαβα ότι έγινα και επισήμως ενήλικας όταν άρχισα να λέω στους φίλους […]
-
Tίποτα σωστό, μα με νόημα όλα
Tabula rasa και λοιπές φιλοσοφίες σε γωνίες που η συσκότιση και πάλι θριαμβεύει. Διαμορφώνω το εγκέφαλο που μου ανήκει με δέος για το άγνωστο και δίψα για εξέλιξη, ξέροντας πλέον τα κουμπιά που τη χαρά μου προσεγγίζουν αλλά βαριέμαι οικτρά ταυτόχρονα, τι έχω πάθει;
-
Χρυσά αγκάθια
Περιμένω τα πάντα από τους ανθρώπους. Συνήθως αυτοί που αγκαλιάζουν περισσότερο είναι οι πιο ψυχροί εκτελεστές. Αναγκάστηκα να αναγνωρίζω την ψυχή σου από τον τρόπο που κοιτάς.Έμαθα να σε κρίνω από αυτά που δε λες.Η σιωπή μάς αποκαλύπτει περισσότερα.
-
Η χαρά της ζωής
Είμ’ αχάριστος, συμπεραίνω. Προσπαθώ να δώσω χαρά στην ζωή ξέροντας πάντοτε την ματαιότητα τούτης της συνθήκης. Η χαρά ειν’ για λιγότερο από μια στιγμή γιατί σε χαλαρώνει και απελευθερώνει στο μυαλό ελπίδες μάταιες και ουτοπικές, πάντοτε με γνώμονα τον συνδυασμό παράλογου συναισθήματος.
-
Fast-Forward
Οι φιγούρες της άλλης όχθηςσαν αφηρημένες ιστορίες κινούνταικάποιες γοργά, κάποιες μηχανικά,μα σαν στίγματα μου φαίνονται στην μέρα,
-
Τελεσίδικα μαζί σου
Υπερίπταμαι με ισορροπία αμετακίνητη,πάνω απ’ τη χαίτη των κυμάτων. Εκεί που ανθίζει το λυκαύγισμα, νανουρίζοντας τη γητεύτρα θάλασσα. Εκεί που η δύση με την ελπίδα νυμφεύονται.
-
Ανοίγω το φως
Ανοίγω το φως,διώχνω το σκοτάδι οι άνθρωποι υπερόπτεςκοιτάνε μιλάνε όλα τα ξέρουν(!) ικανοί να φτάσουν το τέλειομα αποφασισμένοι να μείνουν στο εύκολο.
-
Το Πορτοκάλι Πάνω Στο Τραπέζι
Τι θα γινόταν αν είχες κλειστεί σε ένα βάζο; Αυτήν τη στιγμή περιεργάζομαι ένα μικρό πορσελάνινο βάζο, κάπως ασυνήθιστο. Κυλινδρικό στο σχήμα, φαρδύ όσο η παλάμη μου και ψηλό όσο το παπούτσι μου, λευκό, γαλακτερό τοίχωμα αδιαφανές, μόνο το βιδωτό καπάκι γυάλινο για να βλέπεις μέσα. Και αυτό που βλέπω μέσα, στο απρόσμενα φωτεινό εσωτερικό […]
-
Ανάμεσά μας, τι;
Γερνάω, σου είπα. Γερνώ, με α στερητικό, αφού η νιότη που αγόρασα στη γέννα μου είχε ημερομηνία λήξης κι ολοένα και στερούμαι πράγματα.
-
Καταφύγιο
Αχ, σα να μην πέρασε μια μέρα, τίποτα δεν άλλαξε. Αυτό το γεγονός ποτέ δεν θα σταματήσει να με συναρπάζει, να με περιμένουν όλα για να συνεχίσουν, να ‘μαι το αντικείμενο της παρατήρησης. Απίστευτο το πώς νιώθεις τότε. Έχεις τη δύναμη της προσοχής, δεν είσαι σκιά, δεν είσαι μια άποψη με πόδια, έχεις όνομα και […]
-
Φθινόπωρο, η αδυναμία μου
Ναι, εντάξει, κανείς δεν περίμενε να το πει αυτό κάποιος σαν εμένα – που έχει φάει τα αυτιά όλων με το πόσο αγαπά το χειμώνα. Και εξακολουθώ, αλλά στο φθινόπωρο έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία, και περί αυτής σήμερα ο λόγος.
-
Noches frutales
Κι ήρθε ο Μορφέας, χώθηκε στα κουρασμένα μάτια, πού να ‘ξερε ποια του καημού έχω άυπνη κατάντια.Γλυκιά ροή ο άνεμος μέσ’ από το φουστάνι, τι ρίγος κι αναστάτωση στα σκέλια επάνω φθάνει…
-
Σκέψεις στο τραίνο
Σκέψεις στο τραίνο 16.11.21Κάνει κρύο. Εκτίθεμαι στο λούσιμο του πρωινού ήλιου, μα το τζάμι φιλτράρει τις ζεστές ακτίνες. Ή εγώ τις φιλτράρω, μπορεί και το ερκοντίσιον να παίζει ρόλο.Μπάμ. Το δεύτερο τραίνο μάς προσπέρασε ανατινάζοντας τον αέρα, η μικρή κραυγή του φούσκωμα στα αυτιά. Πόσο ακόμη;
-
Αν…
Αν μπορούσα να ενώσω τις βουλίτσες στον ουρανό, θα έφτιαχνα ένα λαβύρινθο, να χαθώ μέσα του. Αν είχα χρήματα να αγοράσω ένα νησί, θα το βύθιζα για να μην πατήσει κανείς και το βρωμίσει. Αν μπορούσα να συνθέσω μουσική, θα έφτιαχνα το πιο καταθλιπτικό τραγούδι για να κλάψουν όλοι αυτοί που δεν μπορούν.
-
Ρυτίδες
Όταν με ρωτούνε φθονερά πώς καταφέρνω να σε σκέπτομαι ακαταπαύστως τόσον πολύ καιρό, μ’ όλα τα καιρικά φαινόμενα,τους απαντώ πως το φθινόπωρο και στις βροχές είναι που εντείνεται ο πόθος.
-
Οι κλέφτες της χαράς
Τελευταία, το έχανα συνέχεια. Μια φορά, μου έπεσε ανάμεσα στην αναπάντητη -συνειδητά από τους παραλήπτες της- αλληλογραφία μου. Τόσο είχα ταραχτεί από την αγένειά τους, που εκείνο κλείστηκε μόνο του μέσα στους φακέλους με τα νοτισμένα γράμματά μου, τα οποία μου επιστρέφονταν σφραγισμένα, όπως ακριβώς τα έστειλα. Λες και απ’ την απάντηση που θα λάμβανα, […]
-
Αισθησιματίας
Αιώνια κατάρα η ευαισθησία.Το περιβάλλον καθορίζει τις κινήσεις της καρδιάς μου.Όσο εύκολα φτάνω στην ηδονή, άλλο τόσο φτάνω στην κατάθλιψη.Δώσε βάση στ’ άκρα, ακούμπα με, νιώσε τις φλέβες μας να ενώνονται.
-
Καυτή Ακίδα στην Άκρη
Τα δάκτυλά μου αργά δαγκώνουν τα δευτερόλεπτα,τα χείλια μου δαγκώνουν το πηκτό πλάσμα της ακινησίας ·
-
Οι κλέφτρες της χαράς
Τελευταία, το έχανα συνέχεια. Μια φορά, μου έπεσε ανάμεσα στην αναπάντητη -συνειδητά από τους παραλήπτες της- αλληλογραφία μου. Τόσο είχα ταραχτεί από την αγένειά τους, που εκείνο κλείστηκε μόνο του μέσα στους φακέλους με τα νοτισμένα γράμματά μου, τα οποία μου επιστρέφονταν σφραγισμένα, όπως ακριβώς τα έστειλα. Λες και απ’ την απάντηση που θα λάμβανα, […]
-
Xαϊκού* της απαξίωσης
Χρόνια προσπαθώο ποιητής τι είπε να καταλάβω. Μάλιστα, του είπα: «Ωχ αδερφέ μου, ποιον νοιάζουν όλα τούταπου θες ν’ αλλάξεις; Ασχημομούρη, μην ελπίζεις πια τζάμπα κύκνος να γίνεις.
-
Εγώ, εσύ και το Φθινόπωρο
Τετάρτη 8/11/21 6:44 μ.μ. Το πρωτοβρόχι μαζί με το χώμα φτιάχνουν τις πρώτες λάσπες. Αρέσκομαι απίστευτα με την αλλαγή του καιρού, φεύγει το καλοκαιράκι, πάει βόλτα σε άλλα μέρη και το αντικαθιστά το πανέμορφο φθινόπωρο, η εποχή της έμπνευσης μου, η εποχή που με ‘μαθε την τέχνη.
-
Αιματηρές Ανακλάσεις
Δεν σκοπεύω να μεριμνήσω για τα μάτια σου.Θα τα ξεκολλήσω με σπασμένο γυαλί,θα τα ρίξω στο μελάνι,θα τα κοιτώ καθώς επιπλέουν στο μαύρο,δύο όγκοι λευκοί με ματωμένες σάρκινες λωρίδες,δύο λέξεις μουγγέςσχηματίζουν την ανυπαρξία σου.
-
Ο πλάστης μου
Στις σκιές που διψάνε για φως, τάζω ευθαρσώς τα μάτια σου.Κάθε που αναστενάζει ο αγέρας, νοσταλγώ το στόμα σου…Όταν σβήνει η μουσική στις παμπ, τους ζητώ να παίξουν το γέλιο σου. Κάπου εκείνη την ώρα, σαν ξημερώνει η αρχή του τέλους και σημαίνει τοτέλος της αρχής κι ύστερα η έναρξη της συνέχειας, σ’ αγαπώ περσότερο, […]